آفتِ اخلاص
منقول است كه مرحوم حاجى سبزوارى رضوان الله علیه براى عیادت بیمارى مى رفت و عده اى هم با او بودند. نزدیك منزل بیمار كه رسید، برگشت و نرفت.
اطرافیان پرسیدند: آقا چرا تا این جا آمدید و حالا برمى گردید؟ آقا جواب داد: كه خطورى به قلبم كرد كه بیمار وقتى مرا ببیند، از من خوشش خواهد آمد و مى گوید كه سبزوارى، چه انسان والا و بزرگى است كه به عیادت من بیمار آمده است. حالا برمى گردم تا هنگامى كه اخلاص اولیه را بیابم و تنها براى خدا به عیادت بیمار بیایم.(83)