آفت ایمان
«الَّذِینَ ءَامَنُوا وَ لَمْ یَلْبِسُواْ إِیمَانَهُم بِظُلْمٍ أُوْلَئكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَ هُم مُّهْتَدُونَ؛(69) (آرى،) آنها كه ایمان آوردند، و ایمان خود را با شرك و ستم نیالودند، ایمنى تنها از آن آنهاست و آنها هدایت یافتگانند!»
زوال بزرگترین آفت نعمتهاى دنیا
«یُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُم بِرَحْمَةٍ مِّنْهُ وَ رِضْوَانٍ وَ جَنَّاتٍ لَّهُمْ فِیهَا نَعِیمٌ مُّقِیمٌ؛(70) پروردگارشان آنها را به رحمتى از ناحیه خود، و رضایت (خویش)، و باغهایى از بهشت بشارت مى دهد كه در آن، نعمتهاى جاودانه دارند.»
آفت حق گرائى
«وَ الَّذِینَ ءَاتَیْنَاهُمُ الْكِتَابَ یَفْرَحُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْكَ وَ مِنَ الْأَحْزَابِ مَن یُنكِرُ بَعْضَهُ قُلْ إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ وَ لَا أُشْرِكَ بِهِ إِلَیْهِ أَدْعُواْ وَ إِلَیْهِ مََابِ؛(71) كسانى كه كتاب آسمانى به آنان داده ایم، از آنچه بر تو نازل شده، خوشحالند و بعضى از احزاب (و گروه ها)، قسمتى از آن را انكار مى كنند بگو: من مأمورم كه «اللَّه» را بپرستم و شریكى براى او قائل نشوم! به سوى او دعوت مى كنم و بازگشت من بسوى اوست!»