آراستگى براى بیگانگان
«الإمام على(علیه السلام) : لیتزیّن أحدكم لأخیه إذا أتاه، كما یتزیّن للغریب الّذی یحبّ أن یراه فى أحسن الهیئة؛(17) امام على(علیه السلام) : هر یك از شما هنگامى كه به دیدار برادر خویش مى رود، باید چنان خود را مرتّب و آراسته كند كه براى یك بیگانه چنین مى كند، بیگانه اى كه (با او رودرواسى دارد و) مى خواهد او را به بهترین هیئت ببیند.»
زیباییهاى آفریده هاى خدا
«الإمام على(علیه السلام) فیما خاطب به عاصم بن زیاد الحارثیّ: ... ویحك یا عاصم! أ ترى اللَّه أباح لك اللّذات و هو یكره ما أخذت منها؟ لأنت أهون على اللَّه من ذلك. أو ما سمعته یقول: «مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیانِ»، ثمّ قال: «یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ»؟ و قال: «وَ مِنْ كُلٍّ تَأْكُلُونَ لَحْماً طَرِیًّا وَ تَسْتَخْرِجُونَ حِلْیَةً تَلْبَسُونَها»؟. أما و اللَّه، ابتذال نعم اللَّه بالفعال أحبّ إلیه من ابتذالها بالمقال. و قد سمعتم اللَّه یقول: «وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ» و قوله: «مَنْ حَرَّمَ زِینَةَ اللَّهِ الَّتِى أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّیِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ». إنّ اللَّه خاطب المؤمنین بما خاطب به المرسلین، فقال: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا كُلُوا مِنْ طَیِّباتِ ما رَزَقْناكُمْ»، و قال: «یا أَیُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّیِّباتِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً»؛(18) امام على(علیه السلام) خطاب به عاصم بن زیاد حارثى: دریغ از تو اى عاصم! آیا چنان فكر مى كنى كه خدا لذّات را بر تو حلال كرده است، آنگاه این را نمى پسندد كه از آنها بهره برگیرى؟ تو كوچكتر از آنى كه -در كار خدا- چنین تصوّر كنى، آیا نشنیده اى كه خداوند مى فرماید: «مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیانِ؛ دو درى را به سوى یكدیگر راند، چنان كه بهم مى رسند.»؛ سپس مى فرماید: «یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ؛ از هر دو دریا مروارید و مرجان (براى زیب و زیور) به دست مى آید.»؛ و مى فرماید: «وَ مِنْ كُلٍّ تَأْكُلُونَ لَحْماً طَرِیًّا، وَ تَسْتَخْرِجُونَ حِلْیَةً تَلْبَسُونَها؛ و از هر دو (دریاى شیرین و شور) گوشت تازه (به دست مى آورید و) مى خورید، و زیور استخراج مى كنید، و با پوشیدن آن خود را مى آرایید؟» هان! به خدا سوگند، خداوند استفاده از نعمتهایش را بیشتر دوست دارد از سخن گفتن در باره آنها؛ شنیده اید كه در قرآن مى فرماید: «وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ؛ همواره از نعمتهاى پروردگار خود سخن گوى (و آنها را مورد استفاده قرار ده).» و مى فرماید: «مَنْ حَرَّمَ زِینَةَ اللَّهِ الَّتِى أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّیِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ؛ چه كسى زیورى را كه خداوند براى بندگان خود آفریده است و (همچنین) روزیهاى پاكیزه را حرام كرده است؟» خدا مؤمنان را همچون پیامبران طرف خطاب قرار داده و فرموده است: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا كُلُوا مِنْ طَیِّباتِ ما رَزَقْناكُمْ؛ اى مؤمنان! از روزیهاى پاكیزه اى كه به شما داده ایم بخورید.» و (همین گونه به پیامبران) فرموده است: «یا أَیُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّیِّباتِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً؛ اى پیامبران! از چیزهاى پاكیزه بخورید، و كار خوب انجام دهید.»
آراستگى در عین نیازمندى
«الإمام على(علیه السلام) فیما وصف به المتّقین: و تجمّلا فى فاقة؛(19) امام على(علیه السلام) در توصیف پرهیزگاران: (از اوصاف آنان است)، آراستگى در عین نیازمندى.»