منابع
قرآن
نهج‌البلاغه
تفسیر المیزان، علامه‌طباطبایی«رحمة‌الله‌علیه»
فصوص‌الحکم، محی‌الدین
بحارالأنوار، محمدباقر مجلسی«رحمة‌الله‌علیه»
الکافی، ابی‌جعفر محمدبن‌یعقوب کلینی«رحمة‌الله‌علیه»
مثنوی معنوی، مولانا محمد بلخی
غرر الحكم و درر الكلم
تفسیر علی بن ابراهیم
تحف العقول، ابن شعبه حرانى
معادشناسی، آیت‌الله حسینی تهرانی
توحید صدوق
إرشاد القلوب إلى الصواب، شیخ حسن دیلمى
وسائل الشیعه، شیخ حرّعاملی
اعتقادات امامیه، شیخ صدوق و شیخ مفید
علل الشرائع، شیخ صدوق
چگونگی فعلیت‌یافتن باورهای دینی، طاهرزاده
مستدرك الوسائل، محدث نوری
سیطره‌ی کمیت، رنه‌گنون
الارشاد، شیخ مفید
كمال الدین و تمام النعمة، شیخ صدوق
عیون اخبار الرضا(ع)، شیخ صدوق
اسفار اربعه، ملا صدرا
نهج الفصاحة، مجموعه‌ی كلمات قصار حضرت رسول(ص)،
الإحتجاج على أهل اللجاج، احمد بن على طبرسى
گزینش تکنولوژی از دریچه‌ی بینش توحیدی، طاهرزاده
الخصال، شیخ صدوق
قتل عام در پزشکی، ایوان ایلیچ
پاورقی ها
1 - سوره‌ی جمعه، آیه‌ی 6.
2 - سوره‌ی انبیاء، آیه‌ی 35.
3 - سوره‌ی عنکبوت، آیه‌ی 64.
4 - اسفار اربعه، ج 9، ص 85 .
5 - این‌که جناب صدرالمتألهین«رحمة‌الله‌علیه» می‌فرمایند: «نفس جسمانیة‌الحدوث» است به این معنی نیست که علت حقیقی نفسِ انسان جسم او باشد، بلکه به این معنی است که جسم انسان علت مُعِدّه و آماده‌کننده‌ی شرایط است تا خداوند روح یا نفس را در آن جسمِ خاص نازل فرماید، و مطابق و مناسب آن جسمِ خاص، روح در آن دمیده شود و در آن حال نفسِ خاصِ جزئی شکل گیرد که قبل از آن به صورت کلی موجود بود و دارای تشخّص خاص نبود مگر در علم خدا.
6 - سوره‌ی جمعه، آیه‌ی 6.
7 - سوره‌ی حدید، آیه‌ی 21.
8 - سوره‌ی منافقون، آیه‌ی 10.
9 - سوره‌ی جمعه، آیات 7 و 6.
10 - بحار الأنوار، ج 53، ص 127.
11 - نهج الفصاحة، مجموعه‌ی كلمات قصار حضرت رسول(ص)، ص 741.
12 - مستدرک الوسائل، ج 2، ص 106.
13 - سوره‌ی صاد، آیه‌ی 26.
14 - نهج‌البلاغه، نامه‌ی 31.
15 - نهج البلاغه، نامه‌ی 31.
16 - احمد بن على طبرسى ، الإحتجاج على أهل اللجاج، ج 1، ص 101.
17 - به کتاب «گزینش تکنولوژی از دریچه‌ی بینش توحیدی» از همین مؤلف رجوع شود.
18- شیخ صدوق ،الخصال، ج 2، ص 630.
19 - حُمَیدبن‌مسلم در رابطه با روحیه‌ی حضرت سیدالشهداء(ع) در هنگامه‌ی جنگ می‌گوید: «فَوَ اللَّهِ مَا رَأَیْتُ مَكْثُوراً قَطُّ قَدْ قُتِلَ وُلْدُهُ وَ أَهْلُ بَیْتِهِ وَ أَصْحَابُهُ أَرْبَطَ جَأْشاً وَ لَا أَمْضَى جَنَاناً مِنْهُ(ع)إِنْ كَانَتِ الرَّجَّالَةُ لَتَشُدُّ عَلَیْهِ فَیَشُدُّ عَلَیْهَا بِسَیْفِهِ فَتَنْكَشِفُ عَنْ یَمِینِهِ وَ شِمَالِهِ انْكِشَافَ الْمِعْزَى إِذَا شَدَّ فِیهَا الذِّئْبُ» به‌خدا مرد گرفتار و مغلوبى را هرگز ندیدم كه فرزندان و خاندان و یارانش كشته شده باشند و دل‌دارتر و پابرجاتر از آن بزرگوار باشد، چون پیادگان بر او حمله می‌افكندند او با شمشیر بدانان حمله می‌كرد و آنان از راست و چپش می‌گریختند چنانچه گله‌ی گوسفند از برابر گرگى فرار كنند.
20 - بحار الأنوار، ج 70، ص 76.
21 - نهج البلاغه، نامه‌ی 31.
22 - نهج‌الفصاحه، حدیث شماره 630.
23 - مستدرك‌الوسائل، ج 13 ص 31.
24 - مستدرک‌الوسائل، ج 13، ص 28.
25 - جهت بررسی جایگاه رزق انسان، به کتاب «جایگاه رزق انسان در هستی» از همین مؤلف رجوع فرمایید.
26 - الكافی، ج 2، ص 319.
27 - إرشاد القلوب إلى الصواب، ج 1، ص 104.
28 - بحارالأنوار، ج 72، ص 127.
29 - سوره‌ی عنکبوت، آیه‌ی 64.
30 - بحار الأنوار، ج 68، ص 267.
31 - سوره‌ی جمعه، آیه‌ی 6.
32 - أمالی المفید، ص 207.
33 - جهت تعمیق بیشتر در موضوع مرگ‌اندیشی به جلد دوم کتاب «فرزندم؛ این‌چنین باید بود» مراجعه فرمائید.
34 - سوره‌ی جمعه، آیه‌ی 7.
35 - سوره‌ی جمعه، آیه‌ی 8.