سوره 36. یس آیه 1-4
آیه
یس
وَ الْقُرْآنِ الْحَکِیمِ
إِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ
عَلَی صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ
ترجمه
یا، سین.
سوگند به قرآن (محکم و) حکمت آموز.
که همانا تو از پیامبرانی. بر راه راست هستی.
نکته ها
به گفته ی روایات، یس نام مبارک پیامبرصلی الله علیه وآله است.**تفسیر مجمع البیان.***
کلمه «حکیم» هم می تواند به معنای ذوالحکمة باشد و هم به معنای محکم، نظیر آیه اول سوره هود که می فرماید: «اُحْکمت آیاته» یعنی آیات قرآن محکم است.
راه مستقیم، راهی نیست که پس از پیمودن تمام آن به مقصد برسیم، بلکه به هر مقدار که برویم به بخشی از مقصد رسیده ایم. مانند تحصیل علم که به هر مقدار پیش برویم، به همان میزان به علم دست یافته ایم.
در برابر انواع تهمت ها که به پیامبر، شاعر، کاهن، ساحر و مجنون می گفتند، خداوند حکیم سوگند به قرآن حکمت آمیز بر رسالت پیامبر تأکید می کند.
پیام ها
1- در قرآن باطل راه ندارد و تمام آن محکم و استوار است. «والقرآن الحکیم»
2- سوگند به قرآن آنهم از سوی خداوند، بیانگر عظمت و قداست آن است. «و القرآن الحکیم»
3- در برابر هجوم تهمت ها و تضعیف های ناروا، حمایت های صحیح و همه جانبه ضرورت دارد. «انّک لمن المرسلین»
4- مردان خدا در طول تاریخ تنها نیستند و در کنار سایر فرستادگان الهی هستند. «لمن المرسلین»
5 - راه پیامبر همان راه خداست. «انّ ربّی علی صراط مستقیم»**هود، 56.***، «انّک... علی صراط مستقیم» (راه مستقیم، راه خدا و رسول اوست.)
6- برای موفقیّت سه چیز لازم است: الف: برنامه مدوّن «قرآن حکیم» ب: مجری و رهبر آگاه «لمن المرسلین» ج: راه روشن. «صراط مستقیم»
7- اساس عقیده باید محکم باشد. (خدای حکیم، قرآن حکیم و پیامبر آموزگار حکمت). «یعلّمهم الکتاب والحکمة»
توضیحات
سیمای سوره ی یس
این سوره در مکّه نازل شده و هشتاد و سه آیه دارد و به نام اوّلین آیه اش که از حروف مقطّعه است، نامگذاری شده است.
مطالب این سوره بر محور عقاید است و تعلیم آن به فرزندان و هدیه کردن ثواب قرائت آن به مردگان سفارش شده است.
این سوره با گواهی خداوند به رسالت پیامبر اسلام آغاز و با بیان رسالت سه تن از پیامبران الهی ادامه می یابد.
در بخشی از این سوره، به برخی از آیات عظمت پروردگار در هستی به عنوان نشانه های توحید اشاره شده و در بخش دیگر، مسائل مربوط به معاد، سؤال و جواب در دادگاه قیامت و ویژگی های بهشت و دوزخ مطرح شده است.
در روایات از سوره یس به عنوان «قلب قرآن» یاد شده است.**تفسیر نورالثقلین.***
سوره 36. یس آیه 6،5
آیه
تَنزِیلَ الْعَزِیزِ الرَّحِیمِ
لِتُنذِرَ قَوْماً مَّآ أُنذِرَ آبَآؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ
ترجمه
قرآن از جانب خداوند قادر مهربان نازل شده است.
تا به مردم آن چه را به نیاکانشان هشدار داده شده تو نیز هشدار دهی، پس آنان غافلند.
پیام ها
1- خداوند نسبت به مخالفان، عزیز و نسبت به اولیای خود رحیم است. «العزیز الرحیم»
2- سرچشمه ی نزول قرآن، قدرت و رحمت است و کسی که به آن تمسک کند به عزّت و رحمت می رسد. «تنزیل العزیز الرحیم»
3- انذار، هدف بعثت انبیا است. «لتنذر»
4- انذار یک سنّت الهی است «ما انذر آباءهم» (گرچه با وجود آن باز هم مردم غافل بمانند.)
5 - اساس و پایه تبلیغ و انذار باید تعالیم قرآن باشد. «تنزیل العزیز الرحیم لتنذر»
6- حتّی هشدارهای قرآن برخاسته از رحمت و مهر خداست. «الرحیم لتنذر»