غزل شماره ۶۰۱
هنوزت به ما کینه برجاست گوئی - هنوزت سرکشتن ماست گوئی
هنوزت به این کشته نا پشیمان - سر جنگ و آهنگ غوغاست گوئی
هنوزت ز کین صورت خشم پنهان - در آیینهٔ چهره پیداست گوئی
هنوزت بدشنام من پیش خوبان - لب تلخ گفتار گویاست گوئی
هنوز استمالت دهت در عذابم - بدآموز آزار فرماست گوئی
هنوز اندران خاطر اسباب کلفت - ز دیرینهگیها مهیاست گوئی
کسی این قدر تاب خواری ندارد - دل محتشم سنگ خاراست گوئی