غزل شماره ۳۴۷
کاش مرگم سازد امشب از فغان کردن خلاص - تا سگش از درد سر آسوده گردد من خلاص
شد گرفتاری ز حد بیرون اجل کو تا شود - من ز دل فارغ دل از جان رسته جان از تن خلاص
داشتم در صید گاه صد زخم از بتان - در نخستین ضربتم کرد آن شکارافکن خلاص
سوختم ز آهی که هست اندر دلم از تیر خویش - روزنی کن تا شوم از دود این گلخن خلاص
بی تو از هستی به جام مرغ روحم را بخوان - از قفس تا گردد آن فرقت کش گلشن خلاص
محتشم در عاشقی بدنام شد پاکش بسوز - تا شوی از ننگ آن رسوای تر دامن خلاص
غزل شماره ۳۴۸
مدعی چند بود با سگ آن کو مخصوص - اهل حرمت همه محروم همین او مخصوص
با حریفی چو تو در بزم زبان بازی غیر - چیست گر نیست نهان با تو پری رو مخصوص
تا زهم سلسله حسن نپاشد مگذار - که شود بادبه آن زلف سمنبو مخصوص
گرنه در خلوت خاصت بدمن میگوید - روز و شب چیست به خاصان تو بد گوه مخصوص
وه که گشتم ز تمنای خصوصیت تو - همچو موئی و نگشتم به تو یک مو مخصوص
سوخت صد جان به خصوصیت خاصان تو غیر - آه از آن دم که شود با تو جفا جو مخصوص
محتشم نیست قبولم که به صد قرن شوی - تو به آن دیر خصوصیت بدخو مخصوص
غزل شماره ۳۴۹
منم از مهر به غم خوردنت ای یار حریص - تو غلط مهر به غمخواری اغیار حریص
باغ حسن تو نم از خون جگر میطلبد - گریزاریست مرا دیدهٔ خونبار حریص
ز آب و آیینه بجو صورت این سر که چراست - به تماشای جمالت در و دیوار حریص
مرض عشق من آن مایهٔ بد نامیها - کرده او را به هلاک دل بیمار حریص
خنده فرمای لب حسن که آن زاری ماست - یار را کرده به آزار دل زار حریص
زود جانها به بهای دهنش رفته که بود - جنس نایاب و محل تنگ و خریدار حریص
میتوان باخت ز بسیاری لطفش به رقیب - که حریص است به آزارم و بسیار حریص
نازکاین نوع شود سلسله جنبان هوس - به طلب چون نشود طبع طلبکار حریص
محتشم حرص تو ظاهر شده در دیدن او - که به خونت شده آن غمزهٔ خونخوار حریص