سوره انبیا آیه 112
(112) قَلَ رَبِّ احْکُم بِالْحَقِّ وَرَبُّنَا الرَّحْمَنُ الْمُسْتَعانُ عَلَی مَا تَصِفُونَ
(پیامبر) گفت: پروردگارا! (تو خود میان ما) به حقّ داوری کن، و (ای کافران بدانید که) پروردگار همه ما خداوند رحمان است که در برابر آنچه (از نسبت های ناروا که او را) توصیف می کنید کمک خواسته می شود.
نکته ها:
آنچه در قرآن در موارد افترا بر خداوند آمده است، وصف خیالی مردم از خداوند است نه وصف حقّ و لذا می خوانیم (و لکم الویل مما تصفون)**انبیاء، 18.*** وای بر شما از توصیفی که می کنید، و یا در جای دیگر آمده است: (سیجزیهم وصفهم)**انعام، 139.*** خداوند بزودی کیفر وصف آنانرا خواهد داد، و یا در این آیه می فرماید: (المستعان علی ما تصفون) از خداوند بر آنچه که شما وصف می کنید کمک می خواهم.
پیام ها:
1- گاه لجاجت ها به حدّی می رسد که «رحمة للعالمین» را به نفرین وا می دارد. (رحمة للعالمین - قال رب احکم)
2- در برابر لجاجت دشمنان، از خداوند کمک بگیریم. (والله المستعان)
3- دعا را با کلمه «ربّ» آغاز کنیم. (رب احکم)
4- ربوبیّت و قضاوت با یکدیگر رابطه نزدیک دارند. (رب احکم)
5 - عالم مطلقی که همه چیز را می داند، قضاوتش به حقّ است. (یعلم الجهر یعلم ما تکتمون - رب احکم بالحقّ)
6- حتّی در مورد دشمنان نیز از حقّ تجاوز نکنیم و کیفر بیش از حقّ نخواهیم. (رب احکم بالحقّ) (البتّه قضاوت ها و احکام الهی همیشه بر حقّ است و این ما هستیم که باید به مقدار حقّ راضی باشیم).
7- حتّی در هنگام نفرین و درخواست کیفر، باز هم رحمت را فراموش نکنیم تا روزنه ی امیدی برای همیشه و نزد همگان باز بماند. (ربنا الرحمن)
8 - تهمت ها و هرزه گوئی ها، بی پاسخ نخواهد ماند. (المستعان علی ما تصفون)
9- بیاد داشته باشیم که حساب و کتاب در کار است، پس در ستایش ها و انتقادها دقّت کنیم. (المستعان علی ما تصفون)