سوره انبیا آیه 99
(99) لَوْ کَانَ هَؤُلَا ءِ ءَالِهَةً مَّا وَرَدُوهَا وَکُلٌّ فِیهَا خَلِدُونَ
اگر اینها خدایان (واقعی) بودند، وارد آن (دوزخ) نمی شدند، در حالی که همگی برای همیشه در آن ماندگار خواهند بود.
سوره انبیا آیه 100
(100) لَهُمْ فِیهَا زَفِیرٌ وَهُمْ فِیهَا لَا یَسْمَعُونَ
برای آنان در دوزخ، ناله ها ونعرهاست و آنان در آنجا (هیچ پاسخی) نمی شنوند.
نکته ها:
معمولاً بیان صداها در زبان عرب بر وزن فعیل است، مثل: زفیر، شهیق، زئیر و هریر، و زفیر به صدایی گفته می شود که با بازدم همراه است.
منظور از جمله «لا یسمعون» این نیست که اهل دوزخ هیچ صدایی نمی شنوند، بلکه مراد آنست که هر چه فریاد می زنند پاسخ نجات بخشی دریافت نمی کنند، زیرا در قرآن آیاتی است که بر شنیدن اهل جهنّم دلالت می کند، آنجا که از مأمور عذاب، مهلت می خواهند و یا از خداوند، درخواست نجات می کنند و یا زمانی که از آنان سؤال می شود پاسخ می دهند.
پیام ها:
1- به غیر خدا دل نبندیم و سرنوشت خود را به خدایان دروغین وعاجز گره نزنیم. (لوکان ... ما وردوها)
2- عجز و محکومیّت با جایگاه خداوندی سازگار نیست. (لوکان ... ما وردوها)
3- عذاب شرک، عذابی ابدی است. (کل فیها خالدون)
4- دوزخ، جایگاه ناله های بی جواب است. (فیها زفیر ... لا یسمعون)
5 - بی پاسخی ناله ها و فریادها، خود شکنجه دیگری برای اهل دوزخ است. (و هم فیها لا یسمعون)
سوره انبیا آیه 101
(101) إِنَّ الَّذِینَ سَبَقَتْ لَهُم مِّنَّا الْحُسْنَی أُوْلَئِکَ عَنْهَا مُبْعَدُونَ
همانا کسانی که قبلاً از جانب ما به آنان (در برابر کارشان، وعده) نیکو داده شده است، آنان از آن (دوزخ) دور نگاهداشته خواهند شد.
نکته ها:
در روایات آمده است که عدّه ای از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله پرسیدند: اگر قرآن جایگاه عابد و معبودِ غیر خدا را آتش دوزخ قرار داده است،**انبیا، 98. ***پس حال عیسی علیه السلام و مریم علیها السلام که ناخواسته معبود دیگران واقع شده اند چگونه است؟ حضرت صلی الله علیه و آله در پاسخ آنان، همین آیه ی شریفه را تلاوت فرمودند.
پیام ها:
1- خداوند، به وعده هایی که به اهل ایمان و تقوی داده است وفا می کند. (سبقت لهم مناالحُسنی اولئک عنها مبعدون)
2- کسی که به بهشت وارد شود، دیگر وارد جهنّم نمی شود. (اولئک عنها مبعدون)