سوره انبیا آیه 94
(94) فَمَن یَعْمَلْ مِنَ الصَّلِحَتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا کُفْرَانَ لِسَعْیِهِ وَإِنَّا لَهُ کَتِبُونَ
پس هرکه از کارهای نیکو انجام دهد و مؤمن باشد، پس برای تلاش او هیچ گونه ناسپاسی نخواهد بود و همانا ما (کارهای نیکویش را) برای او ثبت می کنیم.
نکته ها:
وعده ی پاداش و اجر و ثواب با تعابیر گوناگونی در قرآن مورد اشاره قرار گرفته است. در یکجا می فرماید: ما اجر نیکوکاران را ضایع نمی کنیم، (انا لا نضیع اجرالمحسنین)**یوسف، 56.*** در جای دیگر می فرماید: سعی و تلاش مردم مورد تشکّر و سپاس است، (کان سعیهم مشکورا)**اسراء، 19.*** و خداوند، شاکر و شکور است، (انّ اللّه شاکر علیم) در جای دیگر نیز می فرماید: خداوند، ذرّه ای از پاداش شمارا کم نمی کند. (لا یلتکم من اعمالکم شیئاً)**حجرات، 14.*** و اگر ذرّه ای کار نیک انجام دهید، آن را خواهید دید، (فمن یعمل مثقال ذرّةٍ خیراً یره)**زلزال، 7.***.
پیام ها:
1- حفظ وحدت از اعمال صالح است. (تقطعوا امرهم ... فمن یعمل ...)
2- اسلام، مکتب معیارها و ارزشهاست و هر ارزشی را از هر شخصی و در هر زمان می ستاید. (من یعمل من الصالحات)
3- اگر توفیق همه ی کارهای خیر را بدست نیاوردید، لااقل هر مقدار از آن را که برایتان ممکن است، انجام دهید. (یعمل من الصالحات) نه، «یعمل الصالحات».
4- انگیزه ها و هدف های الهی به کارها ارزش می دهد. (و هو مؤمن)
5 - در جهان بینی الهی، تلاش مثبت هیچ کس بی پاسخ و نتیجه نمی ماند. (فلاکفران) (ما نیز نیکی های مردم را نادیده نگیریم).
6- آنچه مهم است، سعی و تلاش برای انجام کار نیک است، هر چند جامه ی عمل نپوشد. (لسعیه)
7- اعمال انسان ثبت می شود وپاداش بر اساس حساب وکتاب است. (کاتبون)
سوره انبیا آیه 95
(95) وَحَرَ مٌ عَلَی قَرْیَةٍ أَهْلَکْنَهَآ أَنَّهُمْ لَا یَرْجِعُونَ
و بر آبادی هایی که آنها را (بخاطر فساد و گناه) هلاک نمودیم، حرام است (که باز گردند) آنان باز نمی گردند.
سوره انبیا آیه 96
(96) حَتَّی إِذَا فُتِحَتْ یَأْجُوجُ وَمَأْجُوجُ وَهُم مِّن کُلِّ حَدَبٍ یَنسِلُونَ
تا آن زمان که (راه بر) یأجوج ومأجوج گشوده شود وآنان از هر بلندی بتازند و به سرعت عبور کنند.
نکته ها:
در اینکه مراد از عدم بازگشت کفّار چیست، از امام صادق علیه السلام نقل است که فرموده اند: برای افرادی که (به قهر الهی) در دنیا هلاک شده اند، دیگر رجعت دنیوی ممکن نیست، ولی برای کفّاری که هلاک نشده اند (و به مرگ طبیعی از دنیا رفته اند) این رجعت به دنیا امکان پذیر است.**تفسیر اطیب البیان و قمی، ج 1، ص 24.*** بنابراین، منظور عدم بازگشت به دنیاست و بدیهی است که در آخرت، همه باز خواهند گشت.
چنانکه در آیات 93 تا 98 سوره کهف گذشت، یأجوج و مأجوج اقوامی بودند که با حملات خود به مناطق همجوار، موجب فساد در زمین و خرابی و نابودی می شدند، تا آنکه به دستِ ذوالقرنین سدّی ساخته شد و راه نفوذ آنان به دیگر مناطق بسته شد.
ولی یکی از نشانه های قیامت و پایان عمر زمین، خراب شدن این سدّ و هجوم مجدّد این اقوام است. چنانکه در آنجا فرمود: (فاذا جاء وعد ربّی جعله دکّاء)**کهف، 98.*** و در اینجا در آیه بعد می فرماید: (واقترب الوعد الحقّ).
به هر حال این آیات، نوعی پیشگویی در مورد یورش تجاوزکاران و سرازیر شدن آنان به همه ی مناطق زمین است.
پیام ها:
1- رجعت و آرزوی بازگشت اقوام هلاک شده تنها در زمان ظهور یأجوج و مأجوج محقّق خواهد شد. (لا یرجعون حتّی ...)
2- دنیا، جولانگاه طغیانگران خواهد شد. (حتّی اذا فتحت)
3- در آینده ی تاریخ نیز مفسدان تاخت و تاز خواهند کرد. (من کلّ حدب)