سوره انبیا آیه 64
(64) فَرَجَعُواْ إِلَی أَنفُسِهِمْ فَقَالُواْ إِنَّکُمْ أَنتُمُ الظَّلِمُونَ
پس به (وجدان های) خود بازگشتند، پس (به یکدیگر یا به خویش) گفتند: هر آینه شما خودتان ستمگر و ظالمید.
سوره انبیا آیه 65
(65) ثُمَّ نُکِسُواْ عَلَی رُءُوسِهِمْ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا هَؤْلَا ءِ یَنطِقُونَ
سپس سرهایشان را به زیر انداختند (و باشرمندگی گفتند: ای ابراهیم!) براستی تو خود می دانی که اینها (حرف نمی زنند و) اهل سخن گفتن نیستند.
پیام ها:
1- بیدار کردن وجدان ها، خودیابی، بازگشت به خویشتن و توجّه به فطرت، از اهداف عمده انبیاست. (بل فعله کبیرهم ... فرجعوا الی انفسهم)
2- شرک، ازخود بیگانگی و توحید، خودیابی است. (فرجعوا الی انفسهم)
3- در وقت بیداری افکار، هر خلافکاری تقصیر را به گردن دیگران می اندازد. (انّکم انتم الظالمون) چنانکه در قیامت نیز گناهکاران و مجرمین به یکدیگر می گویند: (لولا انتم لکنّا مؤمنین)**سبأ، 31.***
4- تاریخ، فطرت و وجدان، از جمله عوامل روشن کننده ی حقایق اند. (رجعوا الی انفسهم - انتم الظالمون) کسانی که تا دیروز، ابراهیم را ظالم می دانستند (من فعل هذا بالهتنا انه لَمن الظالمین) امروز با مراجعه به وجدان های خود، خویشتن را ظالم می دانند. (انکم انتم الظالمون)
سوره انبیا آیه 66
(66) قَالَ أَفَتَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا یَنفَعَکُمْ شَیْئاً وَلَا یَضُرُّکُمْ
(ابراهیم) گفت: پس آیا شما بجای خداوند چیزی را می پرستید که هیچ سودی برای شما ندارد و هیچ زیانی به شما نمی رساند؟!