سوره انبیا آیه 25
(25) وَمَآ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِکَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِی إِلَیْهِ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَاْ فَاعْبُدُونِ
و پیش از تو هیچ پیامبری را نفرستادیم مگر آنکه به او وحی کردیم که معبودی جز من نیست، پس (تنها) مرا بپرستید.
نکته ها:
اگر چه خداوند در آیه ی 40 سوره احزاب بطور صریح مسأله ی خاتمیّت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله را مطرح فرموده که (ما کان محمّد اَبا احدٍ من رجالکم ولکن رسول الله و خاتم النبیین) ولی باز به طرق مختلف بر آن اشاره کرده است. از آن جمله اینکه بیش از 30 مرتبه در عبارت های مختلف، کلمه ی «من قبلک» ذکر شده ولی حتّی برای یکبار هم کلمه ی «من بعدک» نیامده است.
پیام ها:
1- رسالت، همراه با دریافت وحی است. (ما ارسلنا ... من رسول الاّ نوحی الیه)
2- توحید در رأس برنامه همه ی انبیای الهی بوده است. (ما ارسلنا ... الاّ نوحی الیه انّه لا اله الاّ انا)
3- عمل باید بر مبنای اعتقاد باشد، اوّل مَبنا، دوّم بِنا. (ابتدا توحید در الوهیّت، سپس توحید در عبادت) (لا اله الاّ انا، فاعبدون)
4- انحصار طلبی حقّ در قبال باطل، شعاری الهی است. (لا اله الاّ انا)
سوره انبیا آیه 26
(26) وَقَالُواْ اتَّخَذَ الرَّحْمَنُ وَلَداً سُبْحَنَهُ بَلْ عِبَادٌ مُّکْرَمُونَ
و (کفّار) گفتند: خداوند رحمان (فرشتگان را برای خود) فرزند گرفته است! منزّه است او، بلکه (فرشتگان) بندگانی گرامی هستند.
سوره انبیا آیه 27
(27) لَا یَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُم بِأَمْرِهِ یَعْمَلُونَ
(فرشتگان) در کلام بر او سبقت نمی گیرند و (تنها) به فرمان او عمل می کنند.
نکته ها:
این تفکّر که فرشتگان، فرزندان خدا هستند، علاوه بر مشرکین، در میان یهود و نصاری نیز شایع بوده است.**تفسیر فرقان.***
اطلاق کلمه «مکرمون» بر فرشتگان از این جهت است که آنان اوّلاً بندگان خدا هستند و ثانیاً این بندگی همراه با اخلاص است.
کلمه ی «رَحمن» نزد مشرکان نامی شناخته شده برای خداوند بوده است. «قالوا اّتخذ الرحمن»
شرایط حاکم بر انسان، در باورها و قضاوت های او اثر می گذارد. چون افراد بشر دارای جسم هستند و خودشان را نیازمند به فرزند می بینند، درباره ی خداوند مبرای از جسمانیّت و نیازمندی نیز اینگونه فکر می کنند.
پیام ها:
1- به هنگام نقل سخن کفرآمیز دیگران، خداوند را تنزیه کنیم. (والداً سبحانه)
2- هرگاه به نقل انحرافات دیگران می پردازیم، راه حقّ را نیز بیان کنیم. (قالوا - بل)
3- تسلیم فرمان خدا بودن، رمز کرامت بنده است. (مکرمون - لا یسبقون)
(آری کسانی مورد کرامت واقع می شوند که نه در قول و نه در عمل، از دستور خدا پیشی نگیرند.) (مکرمون - لا یسبقون)
4- فرشتگان، مأموران الهی اند که تنها به فرمان او عمل می کنند و هیچگاه بر اوامر او پیشی نمی گیرند. (لا یسبقونه - بامره یعملون)