سوره انبیا آیه 19
(19) وَلَهُ مَن فِی السَّمَوَتِ وَالْأَرْضِ وَمَنْ عِندَهُ لَا یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَلَا یَسْتَحْسِرُونَ
و برای اوست هر که در آسمان ها و زمین است، و کسانی که نزد او هستند (فرشتگان) از (برای) عبادت او تکبّر نمی ورزند و خسته و درمانده نمی شوند.
سوره انبیا آیه 20
(20) یُسَبِّحُونَ الَّیْلَ وَالنَّهَارَ لَا یَفْتُرُونَ
آنان شبانه روز بی آنکه سستی ورزند، خداوند را به پاکی می ستایند.
سوره انبیا آیه 21
(21) أَمِ اتَّخَذُواْ ءَالِهَةً مِّنَ الْأَرْضِ هُمْ یُنشِرُونَ
آیا خدایانی که (کفّار) از زمین انتخاب کرده اند، مردگان را زنده می کنند؟
نکته ها:
در مالکیّت مجازی، هر چه انسان به مولی نزدیکتر می شود، کمتر حساب می برد و لذا گاهی هم خلاف می کند ولی در مالکیّت حقیقی، هر چه انسان به معبود نزدیکتر می شود، بیشتر عبادت می کند.**تفسیر المیزان.*** (و من عنده لا یستکبرون)
در خطبه ی اوّل نهج البلاغه درباره ی آمده است: «لا یغشاهم نوم العیون و لا سهو العقول ولافترة الابدان ولا غفلة النسیان» یعنی خواب، فراموشی، خستگی و غفلت در ملائکه نیست.
پیام ها:
1- مالکیّت حقیقی جهان هستی، تنها از آن خداوند است. (و له من فی...) (پس اکنون که مملوک او هستیم، به وظیفه ی بندگی خود عمل کنیم.)
2- عبادت و بندگی منحصر به انسان نیست. (و من عنده ...)
3- در آسمان ها موجوداتی با شعور هستند. (کلمه «مَن» در جمله (مَن فی السموات) که در مقابل (مَن عنده) آمده، نشانه ی موجوداتی باشعور، غیر از فرشتگان است.)
4- بعضی از مخلوقات خداوند به مقام قرب او می رسند. (و من عنده)
5 - ریشه ی ترک عبادت، تکبّر است. (لا یستکبرون عن عبادته)
6- عبادت، انسان را با فرشتگان همسو می کند. (لا یستکبرون عن عبادته)
7- نشاط، مایه ارزشمندی عبادت است. (لا یستحسرون)
8 - فرشتگان، خواب ندارند. (یسبحون اللیل والنهار)
9- تداوم عبادت، به آن ارزش می دهد. (یسبحون اللیل والنهار - لا یفترون)
10- عقائد باطل را زیر سؤال ببریم. (ام اتخذوا الهة من الارض هم ینشرون)