سوره انبیا آیه 4
(4) قَالَ رَبِّی یَعْلَمُ الْقَوْلَ فِی السَّمَآءِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ
(پیامبر) گفت: پروردگار من، هر سخنی که در آسمان و زمین باشد می داند. او شنوای داناست.
پیام ها:
1- پیامبران در مقابل توطئه ها و تهمت ها، به خداوند توکّل می کنند. (قال ربی یعلم القول)
2- هر چند دشمنان، در توطئه، نجوا و مخفی کاری می کنند (و اسرّوا النجوی)، امّا خداوند همه چیز را می داند و پنهان و آشکار، برای او یکی است. (یعلم القول فی السماء والارض)
3- توجّه به علم خداوند، سبب کنار گذاشتن توطئه ها و نجوی ها است. (و اسرّوا النجوی ... ربّی یعلم ...)
سوره انبیا آیه 5
(5) بَلْ قَالُواْ أَضْغَثُ أَحْلَمٍ بَلِ افْتَرَیهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْیَأْتِنَا بَِایَةٍ کَمَآ أُرْسِلَ الْأَوَّلُونَ
(کفّار) گفتند: (آنچه محمّد آورده، وحی نیست) بلکه خواب های آشفته است، بلکه آنها را به دروغ به خدا نسبت داده، بلکه او یک شاعر است، پس (اگر راست می گوید) باید همان گونه که (پیامبران) پیشین (با معجزه) فرستاده شده بودند، او برای ما معجزه ای بیاورد.
نکته ها:
کلمه «اضغاث» جمع «ضِغث» به معنای دسته و مجموعه و «احلام» جمع «حُلم» به معنای خواب است. «اضغاث احلام» به معنای مجموعه خواب های پراکنده است.
کفّار از پیامبر اسلام معجزاتی همچون معجزات موسی و عیسی می خواستند، ولی هدفشان بهانه جویی بود. زیرا انتخاب نوع معجزه وابسته به حکمت الهی است نه هوسهای مردم.
پیام ها:
1- تناقض گویی کفّار نشانه ی بی منطقی آنان است. (بل... بل... بل...)
2- دشمن به وارد کردن یک تهمت قانع نمی شود. (بل... بل... بل...) (او از همه راهها ضربه می زند (اسرّوا النجوی ... هل هذا الا بشر... بل هو شاعر) و تهاجم تبلیغاتی و اتهامات پی در پی، از شیوه های اصلی کار دشمن است.)
3- دشمن با همه ی تهمت هایی که می زند، امّا از درون دچار تردید است.**تفسیر المیزان.*** (بل... بل... بل... فلیأتنا بایه)
4- مشرکین هم می دانند که لازمه ی نبوت، آوردن معجزه است. (فلیأتنا)
5 - مردم، خواهان معجزه ی حسی هستند. (فلیأتنا بآیة)
سوره انبیا آیه 6
(6) مَآ ءَامَنَتْ قَبْلَهُم مِّن قَرْیَةٍ أَهْلَکْنَهَآ أَفَهُمْ یُؤْمِنُونَ
تمام آبادی هایی که پیش از اینها هلاکشان کردیم، (تقاضای این گونه معجزات را کردند، ولی همین که پیشنهادشان عملی شد) ایمان نیاوردند، پس آیا اینان ایمان می آورند؟