سوره طه آیه 127
(127) وَکَذَلِکَ نَجْزِی مَنْ أَسْرَفَ وَلَمْ یُؤْمِن بَِایَتِ رَبِّهِ وَلَعَذَابُ الْأَخِرَةِ أَشَدُّ وَأَبْقَی
و ما این گونه هر کس را که افراط واسراف کند و به آیات پروردگارش ایمان نیاورد جزا می دهیم وقطعاً عذاب آخرت سخت تر وپایدارتر است.
نکته ها:
از مصادیق روشن یاد خدا، نماز است، خداوند می فرماید: (اقم الصلوة لذکری)**طه، 14. ***و بدیهی است که هر کس خدا را یاد کند، خداوند هم او را یاد خواهد کرد، این وعده ی الهی است که (اُذکرونی اَذکرکم)**بقره، 152. ***و قهراً کسانی که خدا را فراموش کنند، خداوند نیز آنان را رها خواهد کرد. (و کذلک الیوم تنسی)
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: کسی که قرآن بخواند و عمل نکند، خداوند او را کور محشور می کند. آن بنده می گوید: چرا مرا کور محشور کردی؟ خطاب می رسد او را به دوزخ ببرید.**وسائل، ج 6، ص 184.*** (و لعذاب الاخرة اشدّ و ابقی)
امام صادق علیه السلام درباره ی جمله (اتتک ایتنا) فرمود: امامان معصوم آیات خدا هستند و کسی که آنان را ترک کند، روز قیامت در آتش رها خواهد شد.**کافی، ج 1، ص 436.***
پیام ها:
1- کیفرهای الهی عادلانه است. (کذلک... نسیتها... تنسی)
2- اگر سرچشمه ی نسیان، بی اعتنایی باشد، عقوبت خواهد داشت و گرنه نسیانی که بدون اختیار باشد توبیخی ندارد. (فنسیتها)
3- خداوند ابتدا اتمام حجّت می کند، آنگاه قهر وعذاب. (اتتک ایاتنا... الیوم تنسی)
4- اسراف واستفاده نابجا از نعمت ها، زمینه ساز کفر است. (اسرف ولم یؤمن)
سوره طه آیه 128
(128) أَفَلَمْ یَهْدِ لَهُمْ کَمْ أَهْلَکْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ یَمْشُونَ فِی مَسَکِنِهِمْ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَأَیَتٍ لِّأُولِی النُّهَی
پس آیا مردمانی که پیش از این مورد قهر و هلاکت ما قرار گرفتند و (اینان امروز) در خانه های آنان رفت و آمد می کنند، برای هوشیاری و هدایتشان کافی نیست؟! همانا در آن (حوادث) برای صاحبان عقل و اندیشه نشانه ها و عبرت هاست.
سوره طه آیه 129
(129) وَلَوْلَا کَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّکَ لَکَانَ لِزَاماً وَأَجَلٌ مُّسَمّیً
و اگر سنّت و تقدیر پروردگارت و (ملاحظه ی) زمان مقرّر نبود، هر آینه عذاب الهی لازم می آمد (و دامان آنان را نیز می گرفت).
نکته ها:
کلمه «نُهی» جمع «نُهیه» به معنای چیزی است که انسان را از زشتی ها نهی می کند و از این روی به عقل، «نُهیه» گفته می شود، زیرا انسان را از هوسها بازمی دارد. بنابراین عقل واقعی، علاوه بر اندیشیدن و فهمیدن، سبب دور شدن از خطرها و بدی ها می شود.
«قَرن» به معنای قوم و مردمی است که در یک زمان زندگی می کنند و گاهی به خود زمان نیز گفته می شود. «لزام» به معنای امر ملازم و حتمی است.
مراد از «کلمة سبقت» همان جمله ای است که خداوند هنگام هبوط به حضرت آدم فرمود:**تفسیر المیزان.*** (و لکم فی الارض مستقر و متاع الی حین)**بقره، 36.***
اهل مکّه در سفرهای خود از مکان های قوم عاد و ثمود می گذشتند و آثار باقیمانده و خرابه های آنها را می دیدند. خداوند در این آیات به آنان هشدار می دهد که سرنوشت آنان را فراموش نکنید وبا تفکّر واندیشه در آثار آنان، درس عبرت بگیرید.**تفاسیر المیزان وتبیان.***
پیام ها:
1- تاریخ، بهترین معلّم و صادق ترین واعظ است، هر کس از آن عبرت نگیرد، سزاوار توبیخ است. (افلم یهد...)
2- تهدیدات الهی را جدّی بگیریم. (کم اهلکنا...)
3- تحوّلات تاریخی به دست خداوند است. (اهلکنا...)
4- علم به تنهایی کافی نیست، عبرت لازم است. آنان با رفت و آمد خود ماجرا را می بینند، ولی غافلند. (یمشون فی مساکنهم)
5 - مناطق مخروبه و مقهوره، برای هر صاحب عقلی مایه تأمل و اندیشه است. (آیات لاولی النّهی)
6- در بازدید از آثار باستانی، تنها به جنبه تفریحی آن اکتفا نشود. (آیات لاولی النّهی) هرکس عبرت نگیرد بی خرد است.
7- هرکسی چشم عبرت بین ندارد، عبرت گرفتن مخصوص کسانی است که نفس خود را از آلودگی ها باز دارند. (آیات لاولی النّهی)
8 - تاریخ دارای فلسفه وبراساس قانون علّت و معلول است. (کم اهلکنا - آیات لاولی النّهی) آری هلاکت اقوام پیشین براساس دلایلی بود که اگر امروز نیز آن امور باشد، همان هلاکت ها خواهد بود.
9- سنّت الهی بر مبنای برنامه وزمان بندی و مهلت دادن است وگرنه مجرمان فوراً به هلاکت می رسیدند. (و لولا کلمة ...) (هر امّتی زمانی خاص دارد)
10- ستمکاران بی ایمان از تأخیر عذاب الهی مغرور نشوند. (کلمه سبقت من ربّک)
11- خداوند، مجرمان را پس از اتمام حجّت به عذاب می رساند. (لولا کلمه سبقت من ربّک)
12- عمر انسان ها براساس برنامه و زمان بندی است. (اجلٌ مسّمی)