سوره طه آیه 117
(117) فَقُلْنَا یََادَمُ إِنَّ هَذَا عَدُوٌّ لَّکَ وَلِزَوْجِکَ فَلَا یُخْرِجَنَّکُمَا مِنَ الْجَنَّةِ فَتَشْقَی
پس گفتیم: ای آدم! همانا این (ابلیس) دشمن تو وهمسر توست، پس (مواظب باش که با وسوسه هایش) شما را از بهشت بیرون نکند که به رنج و مشقّت خواهی افتاد.
سوره طه آیه 118
(118) إِنَّ لَکَ أَلَّا تَجُوعَ فِیهَا وَلَا تَعْرَی
(در صورتی که) همانا تو در آنجا (بهشت)، نه گرسنه می شوی و نه برهنه می مانی.
سوره طه آیه 119
(119) وَأَنَّکَ لَا تَظْمَؤُاْ فِیهَا وَلَا تَضْحَی
ودر آنجا (بهشت)، نه تشنه می شوی و نه از حرارت آفتاب آزار می بینی.
نکته ها:
گرچه شیطان در اینجا، تنها دشمن آدم و حوا معرّفی شده است، ولی در جای دیگر به دشمنی او با همه ی انسان ها هشدار داده شده است. (عدوٌ لکم)**نساء، 92.***
مراد از (تشقی) در اینجا، مشقّت های زندگی مادّی است که از آیات بعدی استفاده می شود که می فرماید: در بهشت، گرسنگی، برهنگی و تشنگی نیست، یعنی اگر از بهشت بیرون شدید، به مشقّت مبتلا خواهید شد.
پیام ها:
1- از بزرگ ترین الطاف الهی بر بندگان، معرّفی خطر شیطان است. (هذا عدوٌ)
2- جنگ و دشمنی میان حقّ و باطل، از ابتدای آفرینش انسان وجود داشته است. (هذا عدوٌ لک و لزوجک)
3- زن و مرد، هر دو در تیررس تبلیغات دشمن و وسوسه های شیطان قرار دارند. (عدوٌ لک و لزوجک)
4- سنّت الهی بر اتمام حجّت با بندگان است. (هذا عدوٌ لک و لزوجک)
5 - زندگی در دنیا، همراه با مشقّت است. (فتشقی)
6- نیازها و خواسته های اولیّه ی انسان در چهار چیز نمود پیدا می کند: گرسنگی و تشنگی که مشقّت درونی است وبرهنگی وبی مسکنی که مشقّت بیرونی است و در آیه به هر چهار مورد اشاره شده است. (الاّ تجوع، لاتعری، لاتظمأ لاتضحی)