سوره طه آیه 104
(104) نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَقُولُونَ إِذْ یَقُولُ أَمْثَلُهُمْ طَرِیقَةً إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا یَوْماً
(البتّه) ما به آنچه آنها می گویند داناتریم، آنگاه که بهترین آنان در رفتار، می گوید: شما درنگ نکردید مگر یک روز!
نکته ها:
عظمت قیامت به قدری است که انسان ها پس از حضور در آن عمر خود را در دنیا، نیم روز یا یک روز و یا حدّاکثر ده روز می شمرند که قرآن از زبان افراد و گروه های مختلف، آن را چنین بیان می دارد:
الف: ده روز. (ان لبثتم الاّ عشرا)
ب: یک روز. (ان لبثتم الاّ یوما)
ج: بخشی از یک روز. (لم یلبثوا الاّ عشیّة او ضحیها)**نازعات، 4.***، (لبثت یوماً او بعض یوم)**بقره، 259.***
د: لحظاتی کوتاه. (ما لبثوا غیر ساعة)**روم، 55.***
ه: زمانی اندک. (ان لبثتم الاّ قلیلا)**مؤمنون، 114.***
به نظر می رسد این تفاوت نظر در مقدار عمر دنیا، بستگی به مقدار بصیرت و درک افراد دارد. چنانکه در این آیه کسانی که قرآن از آنها به (امثلهم طریقة) تعبیر کرده است، عمر دنیا را یک روز می شمرند و در آیه ی قبل، گنهکاران مدّت آن را ده روز.
پیام ها:
1- همه ی مجرمین، در قیامت در یک سطح نیستند. (امثلهم طریقة)
2- هرکس عاقل تراست، دنیا را کوچک تر می بیند. (یقول امثلهم طریقة ان لبثتم الاّیوما)
سوره طه آیه 105
(105) وَیَسْئَلُونَکَ عَنِ الْجِبَالِ فَقُلْ یَنسِفُهَا رَبِّی نَسْفاً
و (ای پیامبر!) از تو درباره ی کوهها (در قیامت) می پرسند، بگو: پروردگار من آنها را از بُن برکنده و متلاشی می کند.
سوره طه آیه 106
(106) فَیَذَرُهَا قَاعاً صَفْصَفاً
پس آنها را (همچون) کویری صاف و هموار، رها می سازد.