سوره طه آیه 46
(46) قَالَ لَا تَخَافَآ إِنَّنِی مَعَکُمَآ أَسْمَعُ وَأَرَی
(خداوند) فرمود: نترسید، همانا من با شما هستم (و همه چیز را) می شنوم و می بینم.
نکته ها:
«فَرط» به معنای سرعت گرفتن وپیش افتادن است و «انن یفرط علینا» یعنی ما می ترسیم که فرعون، قبل از بیان استدلال و آوردن معجزات بر ما پیشی گرفته و طغیان خود را نسبت به بنی اسرائیل افزایش دهد.**تفسیر نمونه.***
آنچه برای انبیا مذموم است، خشیت و ترس قلبی از غیر خداست وگرنه، خوف طبیعی، لازمه ی انسانیّت آن بزرگواران و همه انسان هاست وهر انسانی در برابر خطرات این ترس را دارد.
پیام ها:
1- بررسی مشکلات و موانع احتمالی و ترس از آینده و ناکامی، منافاتی با اخلاص و مقام نبوّت ندارد. (اننّا نخاف...)
2- جوسازی و شایعه سازی، شیوه ی طاغوت ها و ستمگران است. آنان فضا را مسموم و مردان خدا را متهم می نمایند و یا بعد از شنیدن حقّ دست به آشوب می زنند تا سخن حقّ آنان اثر نکند. (یفرط علینا او ان یطغی)
3- ایمان به حضور در پیشگاه خداوند و یقین به امدادهای الهی، عامل شجاعت و روحیه یافتن مؤمنان است. (انّنی معکما)
4- اگر کسی را به کاری مأمور کردید، باید از هر جهت او را تأمین نموده و به او روحیه بدهید. (انّنی معکما اسمع واری)
5 - اگر چه همه ی انسان ها مورد نظر و مرحمت الهی هستند، ولی لطف او بر انبیا بیشتر است. (انّنی معکما اسمع واری)
سوره طه آیه 47
(47)فَأْتِیَاهُ فَقُولَا إِنَّا رَسُولَا رَبِّکَ فَأَرْسِلْ مَعَنَا بَنِی إِسْرَءِیلَ وَ لَاتُعَذِّبْهُمْ قَدْجِئْنَکَ بََایَةٍ مِّن رَّبِّکَ وَالسَّلَمُ عَلَی مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَی
پس به سراغ او بروید، پس (به او) بگویید: (ای فرعون) ما دو فرستاده ی پروردگار تو هستیم، وبنی اسرائیل را به همراه ما بفرست (وبیش از این) آنها را آزار مده. البتّه ما با معجزه ای از جانب پروردگارت به سوی تو آمده ایم و درود بر کسی که هدایت را پیروی کند.
سوره طه آیه 48
(48) إِنَّا قَدْ أُوحِیَ إِلَیْنَآ أَنَّ الْعَذَابَ عَلَی مَن کَذَّبَ وَتَوَلَّی
(به او بگویید:) همانا به ما وحی گردیده که عذاب بر کسی است که (آیات الهی را) تکذیب کند (و از آنها) سرپیچی نماید.
نکته ها:
چون ارشاد و تبلیغ سران ستمگر و هدایت آنان کار بسیار سخت و مهمی بوده است، لذا خداوند فرمان حرکت به سوی فرعون را تکرار می فرماید:
(اذهب الی فرعون)، (اذهب انت و اخوک)، (اذهبا الی فرعون)، (فأتیاه).
در این آیات به سه رکن اعتقادی؛ یعنی توحید، نبوّت ومعاد اشاره شده است: (ربّک، اُوحی الینا، انّ العذاب)
خداوند، دستورالعمل مأموریت موسی و هارون علیهما السلام را در پنج مرحله تنظیم فرموده است: الف: رفتن. «فأتیاه» ب: گفتن. «فقولا» ج: دلیل آوردن. «جئناک بأیة»، د: تشویق. «والسلام علی من اتبع الهدی» د: تهدید. «انّ العذاب علی من کذّب و تولّی».
پیام ها:
1- کارهای ارشادی و تبلیغی باید بدیع وتهاجمی باشد، نه تدافعی. (فأتیاه)
2- رسالت انبیا از شئون ربوبیّت خداوند است. (رسول ربّک)
3- غرور مستکبران را بشکنید. (ربّک) در مقابل کسی که می گوید: (انا ربّکم)
4- سخن با نرمی و لطافت، منافاتی با قاطعیت و صراحت ندارد. (انا رسول ربّک)
5 - آزادسازی انسان ها از ستم وبردگی طاغوت، در رأس وظایف انبیاست. (ارسل معنا بنی اسرائیل) (آری دین از سیاست جدا نیست، مبارزه با طاغوت ها و آزاد کردن مردم در متن دستورات الهی است.)
6- هجرت از محیط ظلم و گناه، مقدمه نجات است. ابتدا آزادی، سپس ایمان. (ارسل معنا بنی اسرائیل...)
7- مبارزه با طاغوت وآزادی مردم زمانی ارزش واقعی و همه جانبه دارد که در خط انبیا باشند. (ارسل معنا)
8 - آزار وشکنجه ی مردم، ممنوع است. (لا تعذّبهم)
9- عملکرد مأموران، به حساب فرمانده و مسئول آنان نیز گذارده می شود. (لاتعذّبهم) با توجّه به اینکه شخص فرعون، شکنجه گر تک تک مردم نبود.
10- امنیّت و سلامتی کامل و جامع، تنها در پرتو پیروی از هدایت های الهی بدست می آید. (والسلام علی من اتبع الهدی)
11- سلام به طاغوت وستمگران ممنوع است. (والسلام علی من اتبع الهدی)
12- آنچه مهم است پیروی از حقّ است. (اتبع الهدی)
13- سلام دادن در پایان سخن، از آداب سخن است. (والسلام علی...)