سوره طه آیه 3
(3) إِلَّا تَذْکِرَةً لِّمَن یَخْشَی
مگر آنکه مایه ی تذکّر و یادآوری باشد برای کسی که (از خدا) می ترسد.
سوره طه آیه 4
(4) تَنزِیلاً مِّمَّنْ خَلَقَ الْأَرْضَ وَالسَّمَوَتِ الْعُلَی
از جانب کسی که زمین و آسمان های بلند را آفریده، نازل شده است.
نکته ها:
برای حروف مقطّعه ی «طه» معانی و تعبیرهای مختلفی بیان شده است؛ از جمله آن که نام خدا یا کلمه سوگند و یا نام پیامبر است.**تفسیر نورالثقلین. ***چنانکه اهل بیت پیامبر را «آل طه» یا حضرت علی علیه السلام را «طه»**بحار، ج 97، ص 375.*** و در دعای ندبه امام زمان علیه السلام را «یابن طه» می خوانیم. به هر حال این حروف زاید وبدون معنا نیست، و در طول زمان زیادی که از نزول قرآن می گذرد وبا وجود دشمنان زبان شناس بسیار، تاکنون هیچ گونه ایراد وخدشه قابل تأمّلی دراین مورد وارد نشده است.**تفسیر نمونه.***
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به خاطر عشق و سوز و تعهّد در انجام وظیفه، بی تاب می شد، (لتشقی ) تا جایی که در انجام تکلیف، پاهای حضرت متورم و رنگ مبارکش زرد شده بود.**تفسیر صافی.***
«تنزیل» به معنای نزول تدریجی است، یعنی قرآن در مدّت 23 سال ودر حوادث و مناسبت های گوناگون، نازل گردیده است و این با نزول دفعی قرآن در شب قدر بر قلب مبارک پیامبر صلی الله علیه و آله منافاتی ندارد.
پیام ها:
1- وحی الهی برای ایجاد رنج و زحمت نازل نشده است. (ما انزلنا...لتشقی )
2- در انجام تکالیف دینی، تحمّل مشقّت های طاقت فرسا لازم نیست. (ما انزلنا...لتشقی )
3- انسان فطرتاً دارای باورهایی است، ولی چون از آنها غافل می شود نیاز به تذکّر دارد. (تذکرة)
4- تقوی و علم و خشیت با یکدیگر ملازمند.**چنانکه در آیات دیگر می خوانیم: (تذکرة للمتّقین) حاقّه، 48، (انّما یخشی الله من عباده العلماء) فاطر، 28. ***(تذکرة لمن یخشی )
5 - برای رشد مناسب، تنها کمال مربّی و مبلّغ کافی نیست، باید زمینه ی پذیرش نیز فراهم باشد. (لمن یخشی ) چنانکه برای برداشت محصول خوب، بذر خوب، زمین مناسب و مراقبت لازم است.
6- احساس مسئولیّت مقدّمه پندپذیری است. (تذکرة لمن یخشی )
7- وظیفه ی پیامبر تذکّر است نه اجبار مردم بر پذیرش. (الا تذکرة لمن یخشی )
8 - تشریع و تکوین، هر دو از یک منبع هستند و قوانین آنها با یکدیگر مطابقت دارد. (تنزیلاً ممّن خلق)
9- آفریدگار آسمان های با عظمت، اگر سخنی بگوید آن سخن، بسیار مهمّ است. (تنزیلاً ممن خلق السموات العُلی...) (کلام الامیر امیر الکلام)
سوره طه آیه 5
(5) الرَّحْمَنُ عَلَی الْعَرْشِ اسْتَوَی
(او خداوندی بخشنده و) رحمان است که بر عرش (تخت فرمانروایی هستی)، تسلّط دارد.