سوره مریم آیه 96
(96) إِنَّ الَّذِینَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّلِحَتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدّاً
همانا کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند به زودی خدای
رحمان برای آنان محبّتی (در دلها) قرار می دهد.
نکته ها:
بارها دیده ایم که هرگاه انسان های با ایمان و صالح از دنیا می روند، حتّی افراد لاابالی و فاسق هم در غم فرو می روند و ناخودآگاه به عزا می نشینند و اشک می ریزند و یادش را گرامی داشته، قبرش را زیارت می کنند و یا خاطراتش برای دیگران بازگو می کنند. همه اینها به خاطر فطرت پاک وکمال دوستی انسان است.
آری، کسی که تنها به خدا دل ببندد، خداوند هم دل های مردم را به او متوجّه می کند. کسی که به یاد خدا باشد، خداوند او را یاد می کند. (فاذکرونی اذکرکم)**بقره، 152.***
از امام صادق علیه السلام روایت شده است: ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام پاداشی است که خدا به مؤمنان دارای عمل صالح می دهد.**کافی، ج 1، ص 431.*** و نظیر این روایت از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در مورد مهر و محبّت اهل ایمان به علیّ علیه السلام آمده است.**تفسیر فرات، ص 247.***
پیام ها:
1- ایمان بدون عمل و عمل بدون ایمان، کارساز نیست. (آمنوا و عملوا...)
2- ایمان وکار شایسته، کلید محبوبیّت نزد مردم است. (ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات سیجعل... ودّا) هرگاه دیدیم محبوبیّت ما کم شده، عقیده یا عملکرد خود تجزیه و تحلیل کنیم. زیرا که وعده ی خداوند تخلّف ندارد.
3- محبوب شدن به دست خداست. (سیجعل لهم الرحمن) دلها نیز به دست اوست.
4- محبوب شدن، رحمتی الهی است که نصیب مؤمنان و صالحان می شود. (سیجعل لهم الرحمن)
5 - ممکن است امروز به کار شایسته ی شما ارج ننهند، ولی صبر و تلاش مداوم
شما، در آینده به ثمر خواهد نشست. (سیجعل ...)
6- محبوبیّت، از الطاف و پاداش های الهی در دنیاست. (سیجعل لهم الرحمن ودّا) (مؤمنان وصالحان علاوه بر پاداش آخرت، در همین دنیا نیز پاداش می گیرند)
سوره مریم آیه 97
(97) فَإِنَّمَا یَسَّرْنَهُ بِلِسَانِکَ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقِینَ وَتُنْذِرَ بِهِ قَوْماً لُّدّاً
پس همانا قرآن را بر زبان تو آسان ساختیم تا پرهیزکاران را به وسیله ی آن بشارت دهی و مردم ستیزه جو را بدان هشدار دهی.
نکته ها:
کلمه ی «لُدّ» به معنای دشمنی شدید است.
پیام ها:
1- آسان گویی، شیوه ای قرآنی برای ارشاد است. (یسّرنا) البتّه آسان گویی غیر از سست گویی است، سخن باید محکم ولی روان باشد. (اُحکمت آیاته)**هود، 1.***
2- بیان روان، از الطاف الهی است. (یسّرنا بلسانک)
3- با هر گروهی به نحوی خاص باید سخن گفت. (لتبشّر ... و تنذر) (با متّقین به زبان بشارت و با دشمنان به صورت انذار.)
سوره مریم آیه 98
(98) وَکَمْ أَهْلَکْنَا قَبْلَهُم مِّنْ قَرْنٍ هَل تُحِسُّ مِنْهُم مِّنْ أَحَدٍ أَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِکْزاَ
وچه بسیار نسل هایی که پیش از آنان هلاک کردیم. آیا کسی از آنها را می یابی یا کمترین صدایی از ایشان می شنوی؟
نکته ها:
این آیه ی شریفه، مایه ی تسکین و دلداری پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است و تلویحاً به او نوید می دهد که دشمنان لجوج تو به زودی نابود خواهند شد؛ چنان که بسیاری از حقّ ستیزان در گذشته به هلاکت رسیدند.
کلمه ی «رِکز» به معنای صدای آهسته و مخفی است.
امام صادق علیه السلام در پاسخ جابر درباره آیه فرمودند: قوم هلاکت یافته بنی امیّه هستند، هیچ یک از آنان را به حالی که امیدی داشته باشد و یا در ترس و وحشت نباشد نبینی. جابر می گوید: عرض کردم آیا این شدنی است؟ فرمودند: بسیار زود اتفاق خواهد افتاد.**بحار، ج 46، ص 30.***
پیام ها:
1- هلاکت اقوام لجوج، نشانه جدّی بودن هشدارهای قرآن است. (و تنذر به قوماً لدّاً و کم اهلکنا)
2- هلاکت دشمنان حقّ، یکی از سنّت های الهی است. (و کم اهلکنا)
3- تاریخ آئینه ی عبرت است. (هل تحسّ... او تسمع)