سوره مریم آیه 90
(90) تَکَادُ السَّمَوَ تُ یَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَتَنشَقُّ الْأَرْضُ وَتَخِرُّ الْجِبَالُ هَدّاً
نزدیک است از این سخن، آسمان ها متلاشی و زمین شکافته شود و کوه ها به شدّت فرو ریزد.
سوره مریم آیه 91
(91) أَن دَعَوْاْ لِلرَّحْمَنِ وَلَداً (92) وَمَا یَنبَغِی لِلرَّحْمَنِ أَن یَتَّخِذَ وَلَداً
زیرا برای خدای رحمان، فرزندی قائل شدند. در حالی که برای خدای رحمان،
سزاوار نیست که فرزند بگیرد.
سوره مریم آیه 93
(93) إِن کُلُّ مَن فِی السَّمَوَ تِ وَالْأَرْضِ إِلَّا ءَاتِی الرَّحْمَنِ عَبْداً
موجودی در آسمان ها و زمین نیست مگر آن که بنده وار نزد خداوندِ رحمان می آید.
نکته ها:
«هَدّ» به معنای سقوط است.
مسأله ی واکنش طبیعت در برابر حقایق، بارها در قرآن مطرح شده است. یک جا می فرماید: بعضی از سنگ ها از خشیت خداوند، از کوه فرو می ریزند. (و انّ منها لما یهبط من خشیة اللّه)**بقره، 74.*** یا اینکه می فرماید: اگر قرآن بر کوه ها نازل می شد، هر آینه از ترس خداوند قطعه قطعه می شدند. (لو انزلنا هذا القرآن علی جبل لرأیته خاشعاً متصدّعاً من خشیة اللّه)**حشر، 21.***
پیام ها:
1- گناه می تواند مایه ی برهم ریختن نظام هستی گردد. (تکاد السموات یتفطّرن منه)
2- خداوند، هستی را برای انسان آفرید و اگر انسان منحرف شود، سقوط هستی بی جا نیست. (تکاد السموات یتفطّرن منه)
3- بالاترین فساد در جهان هستی، عقیده ی فاسد است. (دعوا للرحمن ولدا)
4- فرزند داشتن خداوند، به این معناست که او محتاج بقای نسل است، کمک و یاور می خواهد و از تنهایی رنج می برد، در حالی که او از همه ی اینها منزه است. (ما ینبغی للرّحمن ان یتّخذ ولداً)
5 - تمام هستی تحت سلطه ی خداست وبه سوی او باز می گردد. (آتی الرحمن عبدا)
6- هستی و موجودات آن همگی تحت فرمان خدا وبنده ی او هستند، چرا بنده ی او را فرزند او می خوانید. (و ما ینبغی... ان کلّ... عبداً)