سوره مریم آیه 56
(56) وَ اذْکُرْ فِی الْکِتَبِ إِدْرِیسَ إِنَّهُ کَانَ صِدِّیقاً نَّبِیّاً
و در این کتاب، از ادریس یاد کن، همانا او پیامبری بسیار راستگو بود.
سوره مریم آیه 57
(57) وَ رَفَعْنَهُ مَکَاناً عَلِیّاً
و ما او را به مقام والایی رساندیم.
نکته ها:
مراد از «مکاناً علیّا»، یا مقام بلند معنوی است یا عروج به آسمان ها، زیرا خداوند چهار پیامبر دیگر را به آسمان ها برد: ادریس، عیسی، خضر و الیاس.**تفسیر اطیب البیان.***
«صدّیق» به کسی گفته می شود که گفتار و رفتارش با هم هماهنگ باشد.
سیمای ادریس علیه السلام
* حضرت ادریس، از اجداد حضرت نوح است وبه دلیل اشتغال زیاد او به درس**تفسیر المیزان. ***یا به خاطر آن که اوّلین کسی بود که با قلم نوشت، به ادریس مشهور شد.**تفسیر نمونه.***
* نام شریف ادریس، دو بار در قرآن آمده و با اوصاف «صدّیق»، «صابر» و «نبی» از او تجلیل شده است.
* در حدیثی می خوانیم: خانه ی ادریس، در مسجد سهله در اطراف نجف اشرف بوده است.**تفسیر المیزان.***
* ادریس، اوّلین کسی بود که علم نجوم و حساب را می دانست.**تفسیر اطیب البیان.***
* اوّلین کسی بود که به انسان، خیاطی آموخت.**تفسیر نمونه.***
*ادریس علیه السلام 365 سال عمر کرد و بعد به آسمان رفت و اکنون زنده است و در زمان ظهور حضرت مهدی علیه السلام حاضر خواهد شد.**تفسیر اطیب البیان.***
پیام ها:
1- یاد و تجلیل از بزرگان وسیله رشد و هدایت دیگران است. (واذکر)
2- تجلیل ها باید پایدار بماند. (فی الکتاب)
3- معیار تجلیل از افراد، باید ارزشهای معنوی آنان باشد. (صدّیقاً نبیّاً)
4- صداقت، شرط تأثیرگذاری در تبلیغ است. (صدّیقاً نبیّاً) تقدّم کلمه ی «صدّیق» بر «نبیّ»، نشانه ی آن است که صداقت زمینه ی نبوّت است.
سوره مریم آیه 58
(58) أُوْلَئِکَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِم مِّنَ النَّبِیِّینَ مِن ذُرِّیَّةِ ءَادَمَ وَمِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَمِن ذُرِّیَّةِ إِبْرَهِیمَ وَإِسْرَءِیلَ وَمِمَّنْ هَدَیْنَا وَ اجْتَبَیْنَآ إِذَا تُتْلَی عَلَیْهِمْ ءَایَتُ الرَّحْمَنِ خَرُّواْ سُجَّداً وَبُکِیّاً
آنان پیامبرانی بودند که خداوند بر آنها نعمت (ویژه) ارزانی داشت؛ از نسل آدم و از (فرزندان) کسانی که با نوح (در کشتی) سوارشان کردیم و از نسل ابراهیم واسرائیل (یعقوب) واز کسانی که هدایت نمودیم و برگزیدیم؛ هرگاه آیات خدای رحمان بر آنان خوانده می شد سجده کنان و گریان از رو به خاک می افتادند.
نکته ها:
نام ده نفر از انبیا در آیات قبل ذکر شد: زکریّا، یحیی، عیسی، ابراهیم، اسحاق، یعقوب، موسی، هارون، اسماعیل وادریس. اکنون این آیه با اشاره به آنان می فرماید: آنها کسانی هستند که خدا به ایشان نعمت داد. این گروه، همان هایی هستند که هر روز ده بار در نماز از خدا می خواهیم که راه آنان را برویم، نه راه گمراهان و منحرفان را. (اهدنا الصراط المستقیم . صراط الّذین انعمت علیهم)
مراد از ذریّه آدم، ادریس است و مراد از «ذّریّة مَن حمَلنا مع نوح» حضرت ابراهیم است که نوه ی نوح است، و منظور از «ذرّیة ابراهیم»، اسحاق و اسماعیل و یعقوب است ومنظور از «ذرّیة اسرائیل»، موسی وهارون و زکریّا ویحیی وعیسی است.**تفسیر نمونه.***
در حدیث می خوانیم: هنگام تلاوت قرآن، محزون شده و گریه کنید یا خود را به حالت گریان در آورید.**تفسیر صافی.***
بهترین مصداق برگزیدگان الهی که سجده های طولانی همراه با اشک داشته اند، پیامبر اسلام و اهل بیت معصومش علیهم السلام بوده اند. درباره همه ی آنان خاطراتی از سجده ها وگریه های فراوانشان در مناجات های ماه رمضان وعرفه و... وجود دارد.
پیام ها:
1- هدف همه ی انبیا یکی است. (خداوند پیامبران را در کنار هم قرار می دهد و همه را با یک وصف توصیف می کند) (اولئک الذین انعم الله علیهم ...)
2- مُنعِم حقیقی، خداوند است. (انعم اللّه علیهم)
3- والدین و نیاکان، از نظر وراثت در تربیت نسل مؤثّرند. (ذرّیةآدم... ذرّیة ابراهیم)
4- گرچه همه ی انبیا از ذرّیه آدم هستند، ولی در نام بردن نوح و ابراهیم و اسرائیل (یعقوب)، از آنان تجلیل خاصّی شده است. (مع نوح و من ذرّیة ...)
5 - گریه در سجده آن قدر ارزشمند است که خداوند از اهل آن تجلیل کرده است. (سجّداً و بکیّا)
6- گریه وزاری به درگاه الهی، نشانه ی رشد، شناخت، توفیق و برگزیدگی است. (و ممنّ هدینا واجتبینا...)