سوره مریم آیه 48
(48) وَأَعْتَزِلُکُمْ وَمَا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ وَأَدْعُواْ رَبِّی عَسَی أَلَّا أَکُونَ بِدُعَآءِ رَبِّی شَقِیّاً
و من از شما و آنچه غیر خدا می خوانید کناره گیری می کنم و پروردگارم را می خوانم، امیدوارم که در خواندن پروردگارم محروم (و بی پاسخ) نمانم.
نکته ها:
جوانان خداپرستی که در خانواده های منحرف زندگی می کنند، باید خط ابراهیم را پیش گیرند. دعوت همراه با ادب، (یا أبت) دلسوزی همراه با منطق، (لِمَ تعبد...) انذار همراه با دعا، (انّی اخاف... ساستغفر لک) سلام همراه با استغفار (سلام علیک ساستغفر لک)و در پایان جدایی. (واعتزلکم)
پیام ها:
1- از مراحل نهایی نهی از منکر، قطع رابطه است. (واعتزلکم) (اگر نمی توانیم محیط فاسد را عوض کنیم، لااقل آن را ترک کنیم.)
2- یکی از اصول اساسی مکتب های الهی، برائت از کفّار است. (واعتزلکم)
3- برائت، قبل از ولایت است. ابتدا باید از شرک و طاغوت و فساد جدا شویم، بعد به حقّ وصل شویم. (اعتزلکم... ادعوا ربّی)
آری، دیو چو بیرون رود، فرشته در آید. ابتدا «لا اله» سپس «الاّ اللّه»، در قرآن ابتدا جمله ی «یکفر بالطاغوت» را می خوانیم بعد جمله ی «یؤمن باللّه»**بقره، 256.*** را.
4- اگر بخواهیم دعای ما دعای ابراهیمی شود، باید از افراد و مراکز آلوده دوری کنیم. (اعتزلکم... ادعوا)
5 - کلمه ی «ربّ» در دعا نقش مهمی دارد. (ادعوا ربّی - بدعاء ربّی)
6- مؤمن میان خوف و رجا است. (عسی...) اگر خوف در انسان غلب شود، او را به یأس می کشاند و اگر امید بر او غالب شود، او را تن پرور می کند، بنابراین باید انسان بین خوف و رجا و بیم و امید باشد.
7- استجابت دعا تفضّل الهی است. (عسی)
8 - حتّی انبیا برای آینده ی خود به خداوند امیدوارند.**تفسیر المیزان. ***(عسی الا اکون... شقیّا)
سوره مریم آیه 49
(49) فَلَمَّا اعْتَزَلَهُمْ وَمَا یَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ وَهَبْنَا لَهُ إِسْحَقَ وَ یَعْقُوبَ وَکُلّاً جَعَلْنَا نَبِیّاً
چون ابراهیم از مشرکان و از آنچه به جای خدا می پرستیدند کناره گرفت، ما اسحاق و(فرزندش) یعقوب را به او عطا کردیم و همه را پیامبر قرار دادیم.
سوره مریم آیه 50
(50) وَوَهَبْنَا لَهُم مِّن رَّحْمَتِنَا وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِیّاً
و از رحمت خویش به آنها عطا کردیم و برای آنان (در میان مردم) نام بلند و نیکو قرار دادیم.
نکته ها:
سیمای ابراهیم علیه السلام
* ابراهیم علیه السلام از ستاره و ماه و خورشید دل برید، به خدا رسید. (لا احبّ الافلین... وجّهت وجهی...)**انعام، 76 - 79.***
* عموی منحرف را رها کرد، خود برای همه ی مردم پدر شد. (ملّة ابیکم)**حج، 78.***
* عمو با او قهر کرد، (واهجرنی ملیّاً)**مریم، 46.*** امّا خدا به او لطف کرد. (انّه کان بی حفیاً)**مریم، 47.***
* برای خدا کناره گیری کرد، (اعتزلکم)**مریم، 48.*** شهره آفاق شد. (جعلنالهم لسان صدق)
* از خانه بتها فرار کرد، سازنده خانه توحید شد. (اذیرفع ابراهیم القواعدمن البیت)**بقره، 127.***
* جانش را در راه خدا تسلیم کرد، آتش بر او گلستان شد. (یانارکونی برداًوسلاماً)**انبیا، 69.***
* فرزند را برای ذبح آماده کرد، (و تلّه للجبین)**صافّات، 103.*** جان به سلامت برد و سنّت قربانی در جایگاهش واجب شد.
* تا اواخر عمر بی فرزند، ولی راضی بود، در پایان عمر، نبوّت در دودمانش قرار گرفت.
* در خلوت ترین مکان ها کعبه را ساخت، پرجاذبه ترین مناطق زمین شد.
* در بیابان، تنهای تنها فریاد زد، از تمام زمین، لبّیک گو رسید. (اذّن فی النّاس بالحجّ)**حج، 27.***
* کودک تشنه ی خود را رها کرد، آب زمزم، برای همیشه جاری شد.
* در برابر تهدید عموی بت پرستش سلام کرد، (قال سلامٌ علیک)**مریم، 47. ***خداوند به او سلام فرستاد. (سلامٌ علی ابراهیم)**صافّات، 109.***
* یک نفر بود، امروز همه مکتب های آسمانی، خود را ابراهیمی می دانند.
* همه با اودشمنی کردند، خدا او را خلیل خود دانست. (واتّخذاللّه ابراهیم خلیلا)**نساء، 125.***
پیام ها:
1- هم از گناهکار جدا شویم و هم از گناه، زیرا کناره گیری از منحرفان، زمانی مؤثر است که با کناره گیری از انحراف همراه باشد. (اعتزلکم و ماتدعون - اعتزلهم و ما یعبدون)
2- فرزند صالح، پاداش مجاهدت های والدین است. (فلمّا اعتزلهم ... وهبنا)
3- اگر غیر خدا را رها کنیم، امدادهای الهی می رسد. (فلمّا اعتزلهم... وهبنا)
4- مهم تر از فرزند، مقام معنوی اوست. (وهبنا له اسحق و یعقوب و کلاً جعلنا نبیاً)
5 - نوه ی انسان نیز از الطاف الهی است. (وهبنا له اسحق و یعقوب) (یعقوب نوه ی ابراهیم بود.)**(فبشّرناها باسحق و من وراء اسحق یعقوب) هود، 71.***
6- نبوّت، مقامی است که خداوند تعیین می کند. (جعلنا نبیّاً)
7- یک حرکت الهی از یک پدر بزرگ، نسلی را در رحمت الهی غرق می کند. (اعتزلهم... وهبنا له)
8 - هر کس، هرچه دارد از خداست. (وهبنا... جعلنا... رحمتنا)
9- رحمت خداوند به قدری وسیع است که انبیا هرچه دریافت می کنند، تنها گوشه ای از آن است. (من رحمتنا)
10- محبوبیّت وخوشنامی، از الطاف الهی است. (جعلنا لهم لسان صدق) (مقام ابراهیم به جایی رسید که همه ی مشرکان ویهودیان ومسیحیان می گفتند: ابراهیم از ماست.)
11- دعای مردان خدا مستجاب است. (ابراهیم از خدا نام نیک خواست (واجعل لی لسان صدق فی الاخرین) در این آیه می فرماید: (جعلنا لهم لسان صدق علیّا)