سوره مریم آیه 40
(40) إِنَّا نَحْنُ نَرِثُ الْأَرْضَ وَمَنْ عَلَیْهَا وَإِلَیْنَا یُرْجَعُونَ
تنها ماییم که زمین واهلش را به ارث می بریم و (همه) به سوی ما باز گردانده می شوند.
نکته ها:
کلید همه ی بدبختی ها، غفلت است. غفلت از خداوند، غفلت از معاد، غفلت از گناه، غفلت از توطئه ها، غفلت از محرومان، غفلت از تاریخ و سنّت های آن و غفلت از جوانی و استعدادها وزمینه های رشد.
مشابه این آیه، در مواردی از قرآن به چشم می خورد، از جمله:
الف: (کلّ من علیها فان و یبقی وجه ربّک ذوالجلال و الاکرام)**الرحمن، 26 - 27. ***همه ی مردم، فانی می شوند و تنها ذات خداوند صاحب جلال و منعم باقی است.
ب: (وللّه میراث السموات والارض)**حدید، 10.*** ارث آسمان هاو زمین تنها از خداست.
یکی از نام های قیامت (یوم الحسرة) است. حسرت بر فرصت های از دست داده و سرمایه های تلف شده.
پیام ها:
1- یکی از وظایف انبیا، انذار است. (وانذرهم)
2- هر کاری می توانید، در دنیا انجام دهید که در قیامت، کار از کار گذشته است. (قضی الامر)
3- غفلت زمینه ی کفر است. (فی غفلة و هم لایؤمنون)
4- مرگ در حال غفلت و بی ایمانی، مایه ی حسرت است. (فی غفلة و هم لایؤمنون)
5 - دارایی ها سبب غفلت، و غفلت سبب کفر است. (فی غفلة و هم لایؤمنون انا نحن نرث الارض)
سوره مریم آیه 41
(41) وَاذْکُرْ فِی الْکِتَبِ إِبْرَ هِیمَ إِنَّهُ کَانَ صِدِّیقاً نَّبِیّاً
و در این کتاب، ابراهیم را یاد کن، که او پیامبری راستگو و راست کردار بود.
نکته ها:
کلمه ی «صِدّیق» هم به کسی گفته می شود که حقّ را بسیار تصدیق می کند و هم به کسی که تمام گفتار و رفتارش بر اساس صداقت است. هر چه می گوید عمل می کند و هر چه عمل می کند می گوید.
پیام ها:
1- یاد مردان خدا را زنده نگه داریم. (واذکر)
2- توجّه به کمالات دیگران و تجلیل از بزرگان، یکی از شیوه های تربیت است (واذکر)
3- صداقت، شرط نبوّت است. (صدیّقاً نبیّا)
4- صداقتی ارزش دارد که جزء خلق و خوی انسان باشد. (کان صدیّقاً)
سوره مریم آیه 42
(42) إِذْ قَالَ لِأَبِیهِ یَأَبَتِ لِمَ تَعْبُدُ مَا لَا یَسْمَعُ وَلَا یُبْصِرُ وَلَا یُغْنِی عَنکَ شَیْئاً
آنگاه که (ابراهیم) به پدرش گفت: ای پدر! چرا چیزی را می پرستی که نمی شنود و نمی بیند و تو را از هیچ چیز بی نیاز نمی کند؟
نکته ها:
پدر حضرت ابراهیم، فوت شده بود و کسی که در قرآن به عنوان پدر او معرفی شده، سرپرست او عمویش آزر یا شوهر مادرش بوده است.**تفسیر المیزان.***
در روایات اهل بیت علیهم السلام نیز می خوانیم که پدر حضرت ابراهیم موحّد بود و مراد از «أب» در اینجا عموی اوست.
در زبان عربی، کلمه ی «أب» معنای وسیعی دارد و بر معلّم و مربّی و حتّی پدر زن نیز گفته می شود. در روایات نیز از پیامبر صلی الله علیه و آله نقل شده است که فرمود: «أنا و علیّ ابوا هذه الامّة»**بحار، ج 16، ص 95.*** من و علیّ پدران این امّت هستیم.
پیام ها:
1- مناظرات ابراهیم با عمویش قابل یادآوری و بزرگداشت است. (اذ قال)
2- در نهی از منکر، از نزدیکان خود شروع می کنیم. (یا ابت)
3- نهی از منکر مرز سنّی ندارد. (پسر می تواند بزرگ خانواده را نهی کند، امّا باید احترام آنان را حفظ کند.) (یا ابت)
4- همیشه کمال افراد به سن آنها بستگی ندارد؛ گاهی فرزند خانه از بزرگ ترها بهتر می فهمد. (یا ابت)
5 - ارشاد وتبلیغ نباید همیشه عمومی باشد، بلکه گاهی باید به خود فرد گفته شود. (یا ابت)
6- در نهی از منکر، با ایجاد سؤال، وجدان افراد را به قضاوت گیریم. (لم تعبد)
7- در نهی از منکر، از منکرهای اعتقادی شروع کنیم. (متأسفانه ما بیشتر سرگرم منکرهای اخلاقی و اجتماعی هستیم) (لم تعبد)
8 - راه حقّ را فدای عواطف نکنیم. (لابیه لم تعبد) خویشاوندی نباید مانع نهی از منکر شود.
9- بت پرستی، از فرشته پرستی، انسان پرستی و گاوپرستی بدتر است، زیرا در آنها بینایی و شنوایی و شعور هست، ولی در بت نیست. (مالا یسمع ...)