سوره کهف آیه 98
(98) قَالَ هَذَا رَحْمَةٌ مِّن رَّبِّی فَإِذَا جَآءَ وَعْدُ رَبِّی جَعَلَهُ دَکَّآءَ وَکَانَ وَعْدُ رَبِّی حَقّاً
(ذوالقرنین) گفت: این رحمت بزرگی از پروردگارم است (و تا موعد مقرّر پابرجاست) پس هرگاه وعده ی پروردگار من فرارسد، آن (سدّ) را خورد و هموار می کند و وعده ی پروردگارم حقّ است.
نکته ها:
سدّ ذوالقرنین، نه دیوار چین است و نه موارد دیگر که گفته اند، چون اینها از آهن و مس نیست. در سرزمین قفقاز در تنگه ی داریال، سدّی آهنین پیدا شده که زدیک آن نیز نهری به نام سائوس (به معنای کوروش) است، اینکه این همان سدّ باشد، پذیرفتنی تر می نماید.**تفسیر نمونه.***
پیام ها:
1- مردان الهی، توفیقات خویش را از رحمت خداوند می دانند، و هرگز مغرور نمی شوند. (رحمة من ربّی)
2- همه ی تلاش ها و تغییر و تحوّل ها برای پرورش و رشد انسان هاست. (ربّی) سه بار در آیه تکرار شده است.
3- رحمت و ربوبیّت الهی بهم پیوسته است. (رحمة من ربّی)
4- ایجاد امنیّت، رحمت الهی است. (رحمة من ربّی) ساخت سد برای امنیّت بود.
5 - قداست کار و تلاش، محکم کاری، همکاری مردم، مدیریّت و صنعت، و اهداف والا، همه مجموعه ای از الطاف الهی است. (هذا رحمة من ربّی)
6- با تأمین امنیّتِ مردم، بهتر می توان تبلیغ و ارشاد کرد و زمینه ی کارهای دیگر فراهم می شود. (رحمة ربی... وعد ربی حقّا) ذوالقرنین بعد از اتمام سدّ، مردم را با مبدأ و معاد آشنا کرد.
7- در آستانه ی قیامت، همه چیز خراب می شود. (جعله دکّاء)
8 - محکم ترین دژهای بشر، در برابر اراده وقدرت خدا ناپایدار است. (جعله دکّاء)
9- مردان خدا با تکیه به لطف خدا پیشگویی می کنند. (فاذا جاء وعد ربّی جعله دکّاء)
10- محکم کاری را باید از اولیای خدا آموخت، سدی می سازند که تا آستانه ی قیامت پابرجاست. (فاذا جاء وعد ربّی جعله دکّاء)
11- هم باید کارهای دنیایی را بی خلل و استوار انجام داد، هم باید متذکّر قدرت الهی و پوچی قدرت خود شد. (فمااستطاعوا... کان وعد ربّی حقّاً)
12- رهبران الهی، هم دنیای مردم را آباد می کنند و هم آخرت آنان را متذکّر می شوند. (فمااستطاعوا... کان وعد ربّی حقّاً)
سوره کهف آیه 99
(99) وَتَرَکْنَا بَعْضَهُمْ یَوْمَئِذٍ یَمُوجُ فِی بَعْضٍ وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَجَمَعْنَهُمْ جَمْعاً
و در آن روز (پایان جهان)، مردم را رها می کنیم تا بعضی در بعضی همچون موج درآمیزند و(چون) در صور دمیده شود، همه را یکجا گرد خواهیم آورد.
سوره کهف آیه 100
(100) وَعَرَضْنَا جَهَنَّمَ یَوْمَئِذٍ لِّلْکَفِرِینَ عَرْضاً
و آن روز، دوزخ را چنان که باید، بر کافران عرضه خواهیم کرد.