سوره کهف آیه 90
(90) حَتَّی إِذَا بَلَغَ مَطْلِعَ الشَّمْسِ وَجَدَهَا تَطْلُعُ عَلَی قَوْمٍ لَّمْ نَجْعَل لَّهُم مِّن دُونِهَا سِتْراً
تا آنکه به محلّ طلوع خورشید رسید، آن را چنان یافت که بر قومی طلوع می کند که جز خورشید برای آنان پوشش وسایه بانی قرار نداده بودیم.
سوره کهف آیه 91
(91) کَذَلِکَ وَقَدْ أَحَطْنَا بِمَا لَدَیْهِ خُبْراً
و ما اینگونه به آنچه از امکانات و برنامه نزد او (ذوالقرنین) بود، احاطه داشتیم (و کارهایش زیر نظر ما بود).
نکته ها:
ذوالقرنین، پس از سفری به سوی غرب واقامه ی نظام عادلانه دینی در میان ساحل نشینان، سفری نیز به شرق کرد.
مراد از اینکه جز خورشید، سایه بانی نداشتند، زندگی ابتدایی وبدون امکانات است. به فرموده امام صادق علیه السلام : نه خانه سازی می دانستند، نه خیّاطی. خورشید، بی مانع بر آنان می تابید به گونه ای که صورت های آنان سیاه شده بود.**تفسیر نورالثقلین.***
پیام ها:
1- افراد صالح و متعهّد، پیگیری و پشتکار دارند. (ثمّ اتبع سبباً)
2- مردان خدا، با داشتن همه نوع امکانات رفاهی، برای نجات محرومان و گسترش عدالت حرکت می کنند. (ثمّ اتبع سبباً...)
3- بازگو کردن سفرهای مردان خدا و برکات مترتّب بر آن، ارزش و مایه ی درس و عبرت است. (اتبع سبباً حتّی اذا...)
4- آنچه مهم است؛ هدایت و خدمت به مردم است، چه درشرق باشد چه در غرب. (ثمّ اتبع سبباً...)
5 - خداوند به افراد و نعمت های ویژه ای که به آنان عطا فرموده، آگاهی کامل دارد. (احطنا بما لدیه خبراً) (بازگویی سفرهای ذوالقرنین و حوادث و گفتگوهای او با مردم، نمونه ای از احاطه ی علمی خداوند است.)
سوره کهف آیه 92
(92) ثُمَّ أَتْبَعَ سَبَباً
سپس (برای سفری دیگر از اسبابی که در اختیار داشت) سببی را پیگیری کرد.