سوره کهف آیه 88
(88) وَأَمَّا مَنْ ءَامَنَ وَعَمِلَ صَلِحاً فَلَهُ جَزَآءً الْحُسْنَی وَسَنَقُولُ لَهُ مِنْ أَمْرِنَا یُسْراً
و امّا هر کس ایمان آورده و عمل شایسته انجام دهد، پس پاداش بهتر برای اوست و برای او از سوی خود، آسانی مقرّر خواهیم داد.
پیام ها:
1- کفر و شرک، ظلم است. در مقابل ایمان، به جای شرک، ظلم به کار رفته است (امّا من ظلم... امّا من آمن)
2- حکومت اسلامی حقّ دارد با مشرکان برخوردی تند داشته باشد. (من ظلم فسوف نعذّبه)
3- ذوالقرنین به امید توبه ی ستمگران بود و لذا در کیفر آنان شتابی نکرد. (من ظلم فسوف نعذّبه)
4- عذاب دنیا، مانع کیفر آخرت نیست. (نعذّبه، فیعذّبه)
5 - کیفر دنیوی، شناخته شده و معلوم است، ولی عذاب آخرت ناشناخته است. (عذاباً نُکرا)
6- با نیکان و بدان نباید یکسان برخورد کرد، چه از موضع فرد، چه حکومت. (اما من ظلم ... امّا من آمن)
7- ذوالقرنین، مجری دستورهای الهی بود. در آیه ی قبل به او سفارش برخورد نیکو شد: (تتخّذ فیهم حسناً) و در اینجا فرمود: (فله جزاءً الحسنی)
8 - رهبران الهی باید با قوانین آسان بر مردم، حکومت کنند. (سنقول له من امرنا یسراً)
9- برخورد شدید با ستمگران و نرمش با مؤمنان، شیوه ی رهبران الهی است. (عذاباً نُکراً... امرنا یسراً)
10- وظیفه رهبر و حاکم الهی، اجرای عدالت ومبارزه با ظلم و آسان کردن مقرّرات اجتماعی است. (عذاباً نُکراً... امرنا یسرا)
11- در تشویق وپاداش سرعت بگیرید، ولی در کیفر و عذاب عجله نکنید. حرف «سین» در (سنقول) نشانه تسریع وحرف «سوف» نشانه تأخیر است.
سوره کهف آیه 89
(89) ثُمَّ أَتْبَعَ سَبَباً
سپس (ذوالقرنین برای سفر دیگر) سببِ (دیگری) را پیگیری کرد.
سوره کهف آیه 90
(90) حَتَّی إِذَا بَلَغَ مَطْلِعَ الشَّمْسِ وَجَدَهَا تَطْلُعُ عَلَی قَوْمٍ لَّمْ نَجْعَل لَّهُم مِّن دُونِهَا سِتْراً
تا آنکه به محلّ طلوع خورشید رسید، آن را چنان یافت که بر قومی طلوع می کند که جز خورشید برای آنان پوشش وسایه بانی قرار نداده بودیم.