سوره کهف آیه 40
(40) فَعَسَی رَبِّی أَن یُؤْتِیَنِ خَیْراً مِّن جَنَّتِکَ وَیُرْسِلَ عَلَیْهَا حُسْبَاناً مِّن السَّمَآءِ فَتُصْبِحَ صَعِیداً زَلَقاً
پس امید است که پروردگارم بهتر از باغ تو را به من عطا کند ومجازات (صاعقه و عذابی) حساب شده بر باغ تو از آسمان فرستد تا به زمینی هموار و بی گیاه و لغزنده تبدیل شود.
سوره کهف آیه 41
(41) أَوْ یُصْبِحَ مَآؤُهَا غَوْراً فَلَن تَسْتَطِیعَ لَهُ طَلَباً
یا آب آن (باغ به زمین) فروکش کند، پس هرگز نتوانی آن را بازیابی.
نکته ها:
«زَلق» به زمین صاف وبدون گیاه گفته می شود، آن چنانکه پای انسان در آن بلغزد.
پیام ها:
1- دادن و گرفتن های خدا، براساس ربوبیّت وتربیت اوست. (فعسی ربّی ان یؤتین)
2- فقیران مأیوس نباشند که یأس وناامیدی بدتر از فقر است. (انا اقلّ... عسی ربی)
3- اگر خدا بخواهد، فقیر، غنی، بلکه برتر از غنی می شود. (خیراً من جنّتک)
4- آرزوی سلب نعمت از کفّار فخرفروش، و نفرین بر آنان، پسندیده است. (یرسل علیها حسباناً...)
5 - قهر خداوند حساب شده و عادلانه است. (حسباناً)
6- ثروتمندان به داشته های خود مغرور نشوند، شاید در یک لحظه همه ثروتشان نابود شود. (فتصبح صعیداً زلقا)
7- شرک و کفر و فخرفروشی، دارایی و سرسبزی را به کویر تبدیل می کند. (فتصبح صعیداً زلقا)
8 - دست خدا برای قهر و عذاب، باز است، چه از آسمان، چه از زمین. (یرسل علیها حسباناً من السماء - یصبح ماؤها غوراً)
9- در برابر خشم و غضب الهی، قدرت و راه نجاتی نیست. (فلن تستطیع له طلباً)
سوره کهف آیه 42
(42) وَأُحِیطَ بِثَمَرِهِ فَأَصْبَحَ یُقَلِّبُ کَفَّیْهِ عَلَی مَآ أَنفَقَ فِیهَا وَهِیَ خَاوِیَةٌ عَلَی عُرُوشِهَا وَیَقُولُ یَلَیْتَنِی لَمْ أُشْرِکْ بِرَبِّی أَحَداً
و (سرانجام) فرآورده های آن (مرد مغرور، با قهر الهی) احاطه شد، پس او چنان شد که دو دست خویش را به خاطر خرجهایی که در باغ کرده بود (از شدّت حسرت) برهم می مالید، در حالی که آن (باغ وتاکستان) بر داربست هایش فروریخته بود و می گفت: ای کاش کسی را شریک پروردگارم قرار نمی دادم.
نکته ها:
بعضی با غرور وخودبرتربینی وگفتنِ (انا اکثر منک مالا...) از خدا غافل شده واز مدار توحید خارج ومشرک می شوند، امّا دیر یا زود به پروردگار یکتا اقرار خواهند کرد، چه مؤمنان (لااشرک بربّی احداً)**کهف، 38.*** وچه کافران. (یالیتنی لم اشرک بربّی احداً)
پیام ها:
1- خداوند محیط است، (واللّه محیط)**بقره، 19.***؛ هم لطفش احاطه دارد، (رحمتی وسعت کل شی ء)**اعراف، 156.*** وهم قهرش فراگیر است. (اُحیط بثمره)
2- کیفر خداوند در کمین مغروران است. (اُحیط بثمره)
3- حوادث و عذاب های الهی، پیامد افکار و اعمال بد ماست. به دنبالِ کفر و کفرانِ صاحب باغ در آیات قبل، (احیط بثمره) آمده است.
4- ناامیدی ها وحالات درونی، در ظاهر وکردار انسان اثر می گذارد. (یقلّب کفّیه)
5 - دنیاطلبان، ابتدا از حوادث تحلیل اقتصادی می کنند، سپس تحلیل معنوی. (در این آیه ابتدا حسرت بر پول های خرج شده است، سپس غصّه برای شرک)
6- عذاب های دنیوی، بیدارباشی برای وجدان های خفته و دلهای غافل است. (احیط بثمره ... یقول یالیتنی)