سوره کهف آیه 10
(10) إِذْ أَوَی الْفِتْیَةُ إِلَی الْکَهْفِ فَقَالُواْ رَبَّنَآ ءَاتِنَا مِن لَّدُنکَ رَحْمَةً وَ هَیِّی ءْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا رَشَداً
آنگاه که آن جوانمردان به غار پناه بردند، گفتند: پروردگارا! از سوی خود رحمتی به ما عطا کن و برای ما رشدی در کارمان فراهم ساز.
سوره کهف آیه 11
(11) فَضَرَبْنَا عَلَی ءَاذَانِهِمْ فِی الْکَهْفِ سِنِینَ عَدَداً
پس ما تا چند سالی که در آن غار بودند، بر گوش های آنان (پرده ی خواب و بیهوشی) زدیم.
نکته ها:
«فِتیَة» جمع «فَتی » به معنای جوانمرد است. امام صادق علیه السلام فرمودند: «فتی»، به انسان با ایمان گفته می شود، زیرا خداوند آنان را با آنکه سالمند بودند، ولی به سبب ایمانشان، «فتی» معرفی کرده است.**«کانوا شیوخاً فسمّاهم اللّه عزّوجلّ فتیة بایمانهم» کافی، ج 8، ص 398 ؛ تفسیر نورالثقلین.***
«رَشَد» به معنای رُشد، نجات و رضای الهی آمده است**تفسیر مجمع البیان.*** و در این سوره سه مورد کلمه ی رشد به کار رفته است: در داستان اصحاب کهف، داستان موسی و خضر (آیه 66) و پیامبر اسلام (آیه 23).
در حدیثی آمده که مراد از «ضربنا فی آذانهم» زدن بر گوشهای آنان، خواب سیصد و نه ساله و زنده شدن مجدّد آنان است.**تفسیر نورالثقلین.***
پیام ها:
1- برای حفظ دین، جوانمردی، گذشت از رفاه و آسایش و هجرت لازم است. (اوی الفتیة الی الکهف)
2- دعا همراه با تلاش و حرکت مؤثّر است. (اوی... ربّنا)
3- هجرت برای حفظ مکتب لازم است. (اوی الفتیة الی الکهف)
4- هجرت و قیام برای خدا، زمینه ی دریافت امدادهای الهی است. (اوی الفتیة الی الکهف فضربنا)
سوره کهف آیه 12
(12) ثُمَّ بَعَثْنَهُمْ لِنَعْلَمَ أَیُّ الْحِزْبَیْنِ أَحْصَی لِمَا لَبِثُواْ أَمَداً
سپس آنان را برانگیختیم (و بیدارشان کردیم) تا معلوم سازیم کدام یک از آن دو گروه، مدّت خواب و درنگ خود را دقیق تر شماره می کند.
نکته ها:
اینکه کدام گروه دقیق تر می شمارند، شاید اشاره به آیه ی 19 همین سوره باشد که اصحاب کهف نسبت به مدّت خواب ودرنگ خود اختلاف داشتند. (قال قائل منهم کم لبثتم...)
خداوند همه چیز را از آغاز می داند و عالم است، بنابراین مراد از «لنعلم» یا این است که خدا به زبان مردم سخن گفته و یا اینکه آنچه را خدا می داند، تحقق بخشیده وبه صحنه آورد.