1. در ششمین سوره مکی پروردگار متعال از رخداد عظیم قیامت و زندگی مردم در آن خبر می دهد.
به نام خداوند بخشنده مهربان
هنگامی که خورشید بیفسُرَد، و هنگامی که ستارگان فرو میرند، و هنگامی که کوهها برفتار آرند، و هنگامی که نفیس ترین ثروتهای مادی را فرو گذارند، و هنگامی که دوان گرد آیند و دریاها بهم آمیزند و جانها جفت هم شوند، و زمانی که درباره دخترک زنده به گور شده بازخواست شود که به چه گناهی کشتندش؟ و آن دم که کارنامه ها باز گشایند و آسمان برکنده و درنوردیده شود و دوزخ افروخته باشد و بهشت فراروی آید، در آن هنگام هر کس خواهد دانست که چه از پیش فراهم آورده است. باز سوگند می خورم به ستارگان روان (در مدارشان) که پیدا و پنهان شوند و به شب سوگند به گاه رو بر تافتنش و به صبح به گاه دم زدنش که آن (قرآن) گفتار سفیری کریم، توانا (در نظام هستی، پیدایش و زندگی) با پایگاه در حضرت صاحب عرش (فرمانروای نظام هستی) و علاوه بر همه امین است. و رفیقتان مبتلا به عوامل نامرئی مخل عقل نیست. و چنین اتفاق افتاد که او (یعنی سفیر پیام آور از خدا) را در حالی بدید که خود در افق روشنگر بود و او (یعنی محمد (ص)) در مورد آنچه از خلق پنهان است (یعنی آموزه های وحیانی که به وی می رسد) دغلکار و دریغدار نیست (تا پس از دریافت به شما تدریس نکند) و آن گفته شیطانی مطرود نیست. بنابراین روی به کجا می آرید؟ آن جز درسی برای عالمهای آفریدگان نیست برای هر کس از شما که بخواهد راست قامت به رفتار آید، و نمی خواهید گر مشیت خدا - پروردگار عالمهای آفریدگان و آفریده ها - باشد.
2. هفتمین سوره مکی، اعلی
... بزودی برایت درسهایی خواهیم داد که فراموشش نخواهی کرد مگر آنچه خدا بخواهد زیرا او پیدا را و آنچه را پنهان است بداند. و تو را روانه حالت رهایش و آسانی خواهیم کرد. بنابراین درس بده آنجا که درس معنوی سودمند افتد. کسی درس گیرد که بترسد (از آلایش به پستی، بدی، زشتی و بُعد از خدا) و آن مخالف ترین از آن درس تن زند همان که آن آتش بزرگ را هیمه شود برافروزد(1) وانگهی در آن نه بمیرد و نه زندگی کند.(2) یقیناً کسی پیروز گردد که رشد معنوی یابد و نام پروردگارش را یاد کند پس نماز بگزارد. واقعیت این است که زندگی دنیا را ترجیح داده برمی گزینید حال آن که زندگانی بازپسین بهتر است و ماندگارتر. بیگمان این (حقایق و آموزه ها) در کتابهای پیشین هست کتابهای ابراهیم و موسی.