فلسفه مسئولیت پیدا کردن مسئولان در کشور این است که برای مردم کار کنند. مسئولان برای مردمند و خدمتگزار و مدیون و امانتدار آنها هستند
تاریخ: 14/3/1380
فلسفه مسئولیت پیدا کردن مسئولان در کشور این است که برای مردم کار کنند. مسئولان برای مردمند و خدمتگزار و مدیون و امانتدار آنها هستند. مردم، محورند. کسی که در نظام جمهوری اسلامی مسئولیتی به دست می آورد، باید همه هم و غمش برای مردم باشد، هم برای دنیای مردم، هم برای مادیت مردم، هم برای معنویت مردم، هم برای ایجاد عدالت در میان مردم، هم برای احیای شان انسانی مردم، هم برای آزادی مردم، اینها جزو وظایف اصلی حکومت است.
خدمت رسانی به مردم کار اصلی ماست و بیشترین کسانی که خدمت باید متوجه آنها شود، طبقه ی محروم ومظلوم و مستضعف جامعه اند
تاریخ: 17/6/1384
خدمت رسانی به مردم کار اصلی ماست و بیشترین کسانی که خدمت باید متوجه آنها شود، طبقه ی محروم و مظلوم ومستضعف جامعه اند که محتاج خدمتند. ما باید این خدمت را به آنها برسانیم و خدمت رسانی را تسهیل کنیم. این، خود یک قدم بزرگ در راه ایجاد عدالت اجتماعی است.
وقتی مردم تنگدست بودند، زمین ویران می شود. فقر مردم، تقصیر فرمانروایان است، چون آنچه از ثروت به دست می آید، برای خودشان می خواهند
تاریخ: 20/8/1383
وَ إِنَّمَا یُؤْتَی خَرَابُ الْأَرْضِ مِنْ إِعْوَازِ أَهْلِهَا، ویرانی زمین از تنگدستی مردم زمین حاصل می شود، یعنی وقتی مردم تنگدست بودند، زمین ویران می شود. حضرت این را به عنوان یک نکته ی فلسفی بیان نمی کنند، به عنوان یک واقعیت بیان می کنند. اَرْض ی هم که این جا می گویند، همان سرزمین مصر است که مالک اشتر دارد می رود. البته آن وقت شام و عراق و ایران و مدینه و هرنقطه ی دیگر دنیا که حاکمی دارد، با مصر قابل مقایسه است. می گویند سرزمینی که تو داری به آن جا می روی ، اگر توانستی مردمش را ثروتمند کنی، آباد خواهد شد، اما اگر مردم را فقیر نگه داشتی یا فقیر کردی و نتوانستی، این سرزمین هم آباد نخواهد شد، ویرانه خواهد ماند. مردم هستند که باید با نشاط خودشان و با توانایی هایی که پیدا می کنند،سرزمین شان را آباد کنند. ابتکار آحاد مردم است که همه جای زمین را آباد می کند. بعد می فرمایند: وَ إِنَّمَا یُعْوِزُ أَهْلُهَا (اِعْوازْ، باب اِفْعالْ است، اما لازم است) مردم تنگدست می شوند. حضرت با لام تعلیل می فرمایند: لِإِشْرَافِ أَنْفُسِ الْوُلَاةِ عَلَی الْجَمْعِ، فقر مردم، تقصیر فرمانروایان است، آنها هستند که موجب فقر مردم می شوند، چون آنچه را که از ثروت و منافع به دست می آید، برای خودشان می خواهند، این موجب فقر مردم می شود.