علاج فقر به شکل اصولی در هر جامعه یی، از راه استقرار عدالت اجتماعی و نظام عادلانه در محیط جامعه است
تاریخ: 15/9/1381
علاج فقر به شکل اصولی در هر جامعه یی، از راه استقرار عدالت اجتماعی و نظام عادلانه در محیط جامعه است، تا کسانی که اهل دست اندازی به حقوق دیگرانند، نتوانند ثروتی را که حق همگان است، به سود خود مصادره کنند، این یک وظیفه دولتی و حکومتی است، اما مردم هم به نوبه خود وظیفه سنگینی بر دوش دارند. اجرای برنامه های اجتماعی فقط در بلندمدت و میان مدت و بتدریج امکانپذیر است، اما نمی شود منتظر ماند تا برنامه های اجتماعی به ثمر برسد و شاهد محرومیت محرومان و فقر گرسنگان در جامعه بود. این وظیفه خود مردم و همه کسانی است که می توانند در این راه تلاش کنند.
همه باید خود را موظف به مواسات بدانند. مواسات یعنی هیچ خانواده یی از خانواده های مسلمان و هم میهن و محروم را با دردها و محرومیتها و مشکلات خود تنها نگذاشتن، به سراغ آنها رفتن و دست کمک رسانی به سوء آنها دراز کردن. امروز این یک وظیفه جهانی برای همه انسانهایی است که دارای وجدان و اخلاق و عاطفه انسانی هستند، اما برای مسلمانها علاوه بر این که یک وظیفه اخلاقی و عاطفی است، یک وظیفه دینی است.
امنیت افراد مرفه که از سرمایه و امکاناتی برخوردارند، واجبتر از امنیت کارگری که چشمش به مزد روزانه است، نیست
تاریخ: 25/4/1376
امنیت افراد مرفه که از سرمایه و امکاناتی برخوردارند، واجبتر از امنیت آن کارگری که چشمش به مزد روزانه است، نیست. لذا امنیت، متعلق به همه است،
وقتی ما می گوییم که باید با طبقه بهره مندان از پولهای حرام مقابله بشود، فورا یک عده نگران می شوند که امنیت سرمایه گذاری در جمهوری اسلامی به خطر افتاد! نه، امنیت سرمایه گذاری و امنیت تلاش اقتصادی به خطر نمی افتد، این کمک آن سرمایه گذاریهاست.
... نمایندگان محترم! اگر قوه قضاییه و دستگاه انتظامی، برای مقابله با ثروتهای بادآورده دچار کمبود قانونند، در اسرع وقت برایشان قانون فراهم کنید. من احتمال می دهم که در مواردی کمبود قانون باشد، چون پیش آمده و دیده ایم.
در نظام اسلامی باید همه افراد جامعه، در برابر قانون و استفاده از امکانات، یکسان باشند
تاریخ: 10/3/1369
در نظام اسلامی باید همه افراد جامعه، در برابر قانون و در استفاده از امکانات خداداد میهن اسلامی، یکسان و در بهره مندی از مواهب حیات، متعادل باشند. هیچ صاحب قدرتی قادر به زورگویی نباشد و هیچ کس نتواند برخلاف قانون، میل و اراده خود را به دیگران تحمیل کند. طبقات محروم و پابرهنگان جامعه، مورد عنایت خاص حکومت باشند و رفع محرومیت و دفاع از آنان در برابر قدرتمندان، وظیفه بزرگ دولت و دستگاه قضایی محسوب شود. هیچ کس به خاطر تمکن مالی، قدرت آن را نیابد که در امور سیاسی کشور و در مدیریت جامعه دخالت و نفوذ کند و هیچ تدبیر و حرکتی در جامعه، به افزایش شکاف میان فقرا و اغنیا نینجامد. پابرهنگان، حکومت اسلامی را پشتیبان و حامی خود حس کنند و برنامه های آن را در جهت رفاه و رفع محرومیت خود بیابند.
امام بزرگوار ما، این را یکی از اساسیترین مسایل جمهوری اسلامی دانسته و قویترین بیانات را در این باره ایراد نموده اند و این، خصوصیت غیرقابل تفکیک جمهوری اسلامی است. هیچ حایلی نباید بتواند مسئولین نظام و مدیران بخشهای مختلف آن را از این هدف اساسی غافل کند. پابرهنگان و کوخ نشینان و اکثریت مردم ما که بر اثر سیاستهای خائنانه و خانه برانداز رژیم ستمشاهی، در فقر و محرومیت بسر می برند، همواره صادقترین و با اخلاصترین یاوران این انقلاب و این نظام بوده اند و هستند و نظام اسلامی باید رفع محرومیت از آنان را در صدر برنامه های سازنده خود قرار دهد.