3333 هر چه هست آن خداست تاوانی Aغیر او خود کجاست نادانی
هر چه دارد نشان و نام وجودAعین ما عین ماست تا دانی
گر به روی پری وشان نگریم Aروی ما با خداست تا دانی
هر چه کز سمعه و ریا برهیدAمحرم کبریاست تا دانی
خاک پایشش بدیده ها در کش Aکان تو را توتیاست تا دانی
هر که عیب تو بر کف تو نهادAاو تو را رهنماست تا دانی
گر بلایی رسد بلاکش باش Aکه بلا با صفاست تا دانی
در جهان هیچگونه راحت نیست Aاندکی با گداست تا دانی
شمس گر گشت فانی بالذات Aدر فناها بقاست تا دانی
3334 الامیر خوبان هلا تا نرنجی Aبهانه نگیری و از ما نرنجی
تویی یار غارم امید تو دارم Aکه سر را نخارم نگارا نرنجی
چو جانان مایی تو خاصان مایی Aز هر جا برنجی از این جا نرنجی
تویی شب فروزم تویی بخت و روزم Aکه امشب بخندی و فردا نرنجی
یکی مشت خاکیم ای جان چه باشدAکه از ما و زین ها و زان ها نرنجی
مها جان تو بودی ربودی دل از ماAهمانا که از دل مه ما نرنجی
چو دانا و نادان شدند از تو شادان Aز نادان نگیری ز دانا نرنجی
بس است این و گفتم نخواهم دگر گفت Aز جا گر شه ما همانا نرنجی
3335 اسکان قلبی! علیکم ثنایی Aافیضوا علینا، کووس البقائی
گر آن جان جان را ندیدی دلا توAاگر جمله چشمی، اسیر عمایی
اجیبوا، اجیبوا هواکم عجیب Aصفا من هواکم نسیم الهوایی
تن اندر جنونش، دلم ارغنونش Aروانم زبونش، ز بی دست و پایی
مگر اختران دیده اندت ز بالاAفرو کرده سرها برای گوایی
غلط، کیست اختر که بویی ببردست Aدل عقل کل با همه ارتقایی