3314 تا تو از خویشتن سفر نکنی Aخویشتن را ز خود خبر نکنی
نه شوی محرم حریم وصال Aبر سر کوی او گذر نکنی
جز بدان نور دیده می بایدAکه بهر جانبی نظر نکنی
تا دل از غیر او نپردازی Aاز رخش دیده بهره ور نکنی
تا نپوشی لباس اسما راAدر مسمی یکی سفر نکنی
تا ز سر نگذری درین سوداAبا غم عشق سر بسر نکنی
نشوی ذاکر مناقب شمس Aتا سر از جیب او به در نکنی
3315 تا تو در بند کفر و دین باشی Aدور زان یار نازنین باشی
بگذر از ما به سوی حق تا توAخاتم عشق را نگین باشی
کی شوی همنشین حضرت دوست Aتا تو با خویش همنشین باشی
پای نه بر سر جهان تا توAبرتر از چرخ هفتمین باشی
دیده راه بین چو نیست تو راAکی درین راه راه بین باشی
گنج وحدت به کنج جان داری Aچند از فقر دل حزین باشی
کی به مصر غمش عزیز شوی Aتا تو در چاه کبر و کین باشی
ای تو کشت وجود را دانه Aچند آخر تو در زمین باشی
عمر رفت و تو بی نصیب از عشق Aتا بکی شمس اینچنین باشی
3316 تا شدستی امیر چوگانی Aما شدستیم گوی میدانی
ما در این دور مست و بی خبریم Aسر این دور را تو می دانی
چون به دور و تسلسل انجامدAنکته ابتر بود به ربانی
لیک دور و تسلسل اندر عشق Aشرط هر حجتست و برهانی
گوش موشان خانه کی شنودAنعره بلبل گلستانی
چشم پیران کور کی بیندAشیوه شاهدان روحانی
هر کی کورست عشق می سازدAبهر او سرمه سپاهانی
هر کی پیرست هم جوان گرددAچون دهد عشق آب حیوانی
جمله یاران ز عشق زنده شدندAتو چنین مانده ای چه می مانی
خرسواری پیاده شو از خرAخر به میدان نباشد ارزانی
خرسواره چرا شدی شاهاAخسروی وز نژاد سلطانی
لایق پشت خر نباشی توAتو معود به پشت اسپانی
در جنود مجنده بودی Aای که اکنون تو روح انسانی
گفتنی ها بگفتمی ای جان Aگر نترسیدمی ز ویرانی