3220 ای که به قصد نیم شب بسته نقاب آمدی Aآن همه حسن و نیکوی نست مناسب بدی
یافاتی فدیتکم فی امل اتیتکم Aقد قطعت وسایلی حیلة قول حاسد
جان شهان و حاجبان! چشم و چراغ طالبان Aبی تو ز جان و جا شدم، تو ز برم کجا شدی؟
یا ملک الا یا من، یا شرف الاماکن Aجاتک کی تعیذنی، سطوة کل معتدی
یار سرور و دولتم، خواجه ی هر سعادتم Aلیک تو با همه جفا خوشتر ازین همه بدی
رحمتکم محیطة، رافتکم بسیطةAسادتنا، تقبلو توبة کل عابد
مست میی نمی شوم، جز ز شراب اولین Aده قدحی، چه کم شود از خم فضل ایزدی؟
طلعتکم بدورنا، بهجتنا و نورناAظل خیال طیفکم دولة کل ماجد
ای دل خسته هان و هان، تا نرمی ز سرخوشان Aپا نکشی ز عاشقان، ورنه جهود و مرتدی
قبلتنا خیالهم لذتنا دلالهم Aیا سندی، جمالهم فتنة کل زاهد
قدر وصالشان بدان یاد کن، آنک پیش ازین Aهمچو زنان تعزیت بر سر و رو همی زدی
خادعنی و غرنی، هیجنی و جرنی Aنور هلال وصلکم من افق مشید
ای که تو مست وصل جو صورت عشق را بگوAبر دو جهان خروج کن، هرچه کنی مویدی
3221 ای که خلیل من تویی بهر خدا جکی جکی Aعزم جفا مکن مرو پیش من آ جکی جکی
بنده صفت ستاده ام بر در آستان توAبنده نوازیی بکن پیشتر آ جکی جکی
گر بزنی مرا به قهر ور بنوازیم به لطف Aبنده ام و ستاده ام امر تو را جکی جکی
جان و تنم فدای تو ملک دلم برای توAخود بنشین و برگشا بند قبا جکی جکی
گر ندهی ز نازکی بوسه لعل خود مراAبهر تبسم دلم لب بگشا جکی جکی
خسرو دلبران چنین گشت گدای درگهت Aلطف نما به سائلان بهر خدا جکی جکی
گر تو به مشرقی رسی قصه شمس دین بخوان Aکین غزل ست گوش کن بهر شما جکی جکی
3222 اشتر مست مست من بس نکند زعف عفی Aجام الست داده ای باز مزن بصف بصفی
گر به کنام معرفت پا ز علف برون نهدAهمچو شتر مهار نه در کف آدم صفی
نیست حدیث عف عفم همچو شتر درین صفم Aچند رباید از کفم سایه شمع منطفی
برد بهار عشق تو اشترم از کنام دل Aباز نشان بآب خود آتش من ز تف تفی
موقف من به عشق تو حیرت خاص آمده Aباز مزن به موقفم چونکه نه بند موقفی
سرور عاشقان که تو همدم جام عشق توAخواند ز وجه روی تو آیتهای مصطفی
برد مرا ز عقل و دین جانب عشق سرکشان Aتن تن تن زمزمه و ناله نای و دف و نی
دل نرود ز زلف تو جانب عشرت بقاAگر چه توجهش دهی تا به عروج رفرفی
در نظر دلم دمی خدنگار برگشاAتا ز عیان انس دل ذکر جلی شود خفی
معطی جام ذوالبقا ریخت ز فیض جام جم Aخاطر ما ببوی او رست ز خوی فلسفی
ساقی معرفت دهد باده هر یکی بقدرAفرق بقدر می کند نوفل مسند از صفی
عیب و خطای ما مکن ور تو عنان نمی کشی Aشر قضا بخیر بر زانچه به خود مکلفی
ورنه ز ساقی بقا جام مفاضتت رسدAموج بهار دل زند جوشش عشق کف کفی
هدیه شمس دین تو را راه برد به ملک دل Aباز مزن سر از ابا ور تو به حق شدی وفی