3195 نسیم عشق شمس الدین وزیدی Aبتو بوی جگر در چین رسیدی
تو را بر روی دل زان بوی عشقش Aهزاران گلشن سودا رمیدی
به سودای جمال گلشن توAروانها پا برهنه می دویدی
در آن ره کو دویدی هر زمانی Aبه هر منزل شراب نو چشیدی
گرفتی بال و پرش در چشیدن Aبسی قوت که تا او خوش پریدی
در آن منزل که زان شربت نبودی Aندانستی همو که می مکیدی
که هم او محرم بود و نبودی Aچو مرغ نیم بسمل می طپیدی
ولیکن از درون آن طپیدن Aدرون جان او لذت مزیدی
چنانکه از خلوت لذت پذیره Aدر آن آگه نباشد چون تنیدی
از آن لذت سراییدی سرودی Aکه آن را حیله جان او شنیدی
چه بشنیدی شدی او سوی تبریزAبدادی جان و دل عشقش خریدی
3196 ای لعل لب تو را بهانی Aو آنجا که تویی بجز عطانی
گویم سخن لب تو یا نی Aای لعل لب تو را بها نی
ای گفته ما غلام آن دم Aکان جا همگی تویی و ما نی
این جا که منم بجز خطا نی Aو آن جا که تویی بجز عطا نی
این جا گفتن ز روی جسم است Aو آن جا همه هستی است جا نی
سیاره همی روند پا نی Aصد مشک روانه و سقا نی
رنجورانند همچو ایوب Aدریافته صحت و دوا نی
بی چشمانند همچو یعقوب Aبینا شده چشم و توتیا نی
ره پویانند همچو ماهی Aبینند طریق ها ضیا نی
از رشک تو من دهان ببستم Aشرح تو رسد به منتها نی
خاموش شود مگو فراوان Aدر دل تو بگو دوا دوانی
تبریز برو دوای جان کن Aاکنون بروی دگر فضانی
3197 از قصه حال ما نپرسی Aوز کشتن عاشقان نترسی
ای گوهر عشق از چه بحری Aوی آتش عشق از چه درسی
آن جا که تویی کی راه یابدAزان جانب چرخ و عرش و کرسی
ای دل تو دلی نه دیگ آهن Aاز آتش عشق چند تفسی
جان و دل و نفس هر سه سوزیدAتا کی گویم ظلمت نفسی