3121 ای دلبر مه رویان از رحمت ما چونی Aای جان صفا چونی وی کان وفا چونی
ای فخر خردمندان وی بی تو جهان زندان Aوی عاشق بی دل را درمان و دوا چونی
مه گوش همی خارد صد سجده همی آردAمی گوید حسنت را کی خوب لقا چونی
باری من بیچاره گشتم ز خود آواره Aزان روز که پرسیدی گفتی تو مرا چونی
ماییم و هوای تو دو چشم سقای توAای آب حیات ما زین آب و هوا چونی
تلخ است فراق تو دوری ز وثاق توAای آنک مبادا کس دور از تو جدا چونی
زد طال بقای تو هر ذره که خورشیدی Aای نیر اعظم تو زین طال بقا چونی
ای آینه مانده در دست دو سه زنگی Aوی یوسف افتاده با اهل عما چونی
ای دلدل آن میدان چونی تو در این زندان Aوی بلبل آن بستان با ناشنوا چونی
ای آدم خوکرده با جنت و با حوراAافتاده در این غربت با رنج و عنا چونی
ای آنک نمی گنجی در شش جهت عالم Aبا این همگی زفتی در زیر قبا چونی
مصباح و زجاجی تو پیش دو سه نابیناAاز عربده کوران وز زخم عصا چونی
پیغام و سلام ما ای باد بگو با دل Aبا این همه بی برگی داوودنوا چونی
بس کردم من اما برگو تو تمامش راAکای تشنه پرخواره با جام خدا چونی
3122 آخر چه شود یارا بر من نظر اندازی Aاین کبر و دماغت را از سر به در اندازی
تیری زده ای ناگه اندر جگر مسکین Aباشد که یکی تیری سوی سپر اندازی
زان نقطه عشقت من چون عود همی سوزم Aپر مشک شود عالم کز لب شکراندازی
من خاک شوم یارا در رهگذرت افتم Aباشد به کرم یارا بر ما نظر اندازی
می ترسم از آن روزی گز حجره برون آیی Aبر کام جگر تنگان خون جگر اندازی
از کیش بزن تیری من سینه سپر کردم Aخلقان دو عالم را در شور و شر اندازی
شمس الحق تبریزی از لب چو شکرریزی Aیک لحظه به سوی ما بادام تر اندازی
3123 ای قبله پیشانی صد قبله جانانی Aتشویش مسلمانی ای مه تو که رامانی
ای عیسی کیوانی می خوانم و می خوانی Aدر بزم به مهمانی ای مه تو که رامانی
هم بحری و هم کانی هم جسمی و هم جانی Aهم اینی و هم آنی ای مه تو که رامانی
من واله یزدانم در حلقه مردانم Aزین بیش نمی دانم ای مه تو که رامانی
من بنده آزادم ویرانه آبادم Aهم بیدل و دل شادم ای مه تو که رامانی
هم جسم که بی سر شد جان کسب قلندر شدAهم مومن و کافر شد ای مه تو که رامانی
شادان که نهد پایی در لجه دریایی Aبا دیده بینایی ای مه تو که رامانی
باشد ز توام مفخر فارغ شدم از دلبرAوان طعنه و آن تسخر ای مه تو که رامانی
بر عاشق دو تا قد آن کس که همی خنددAآن خنده چه بربندد ای مه تو که رامانی
من زان سودولابم زان جانب اسبابم Aتو محو کن القابم ای مه تو که رامانی
هم دردی و هم درمان هم کفری و هم ایمان Aهم پشتی و هم پالان ای مه تو که رامانی
هم عاشق و معشوقی هم سابق و مسبوقی Aهم نقدی و صندوقی ای مه تو که رامانی
هم نقدی و همجنسی هم لعلی و هم یشمی Aهم صلحی و هم جنگی ای مه تو که رامانی
هم طالب و مطلوبی هم راحت و هم روحی Aهر چه که کنی خوبی ای مه تو که رامانی
هم پستی و هم بالا هم ساحل و هم دریاAهم خامش و هم گویا ای مه تو که رامانی
هم نوری و هم ناری هم یار و هم اغیاری Aهم بری و هم بحری ای مه تو که رامانی
امروز تویی سرده مستانه قدح در ده Aما را تو بکن مرده ای مه تو که رامانی
مستم کن و بستم کن بستم کن و مستم کن Aخوش دست به دستم کن ای مه تو که رامانی
نرم ز تو نرم من چون شیر بعرم من Aدر بحر تو درم من ای مه تو که رامانی
چون جز تو ندارم من در پیش که زارم من Aبا ناله زارم من ای مه تو که رامانی
ای گشته ملول از من می باش خمول از من Aعشق است رسول از من ای مه تو که رامانی
بگذر ز حجاب تن بپذیر سخن از من Aکردی چو خود روشن ای مه تو که رامانی
بس کن خمش از گفتن وز در سخن سفتن Aمی گوی درین رفتن ای مه تو که رامانی
شمس الحق تبریزی با لخلخه آمیزی Aای جان و جهان من ای مه تو که رامانی