3092 هزار جان مقدس فدای سلطانی Aکه دست کفر برو برنبست پالانی
ببرد او به سلامت میان چندین بادAبه ظلمت لحد خود چراغ ایمانی
نگین عشق کاسیر ویند دیو و پری Aز دیو تن کی ستاند مگر سلیمانی
کی برشکافت زره بر تن چنین کافرAبه غیر شیر حق و ذوالفقار برانی
برای قاعده نی غم به پیش تابوتش Aدریده صورت خیرات او گریبانی
خنک کس که دود پیش و پیشکش ببردAچو بوهریره در انبان عقیق و مرجانی
ز خانه جانب گور و ز گور جانب دوست Aلفافه را طربی و جنازه را جانی
3093 نگفتمت که تو سلطان خوبرویانی Aبه جای سبزه تو از خاک خوب رویانی
هزار یوسف زیبا برآید از هر چاه Aچو چرخه و رسن حسن را بگردانی
ز بس رونده جانباز جان شدست ارزان Aبه عهد عشق تو منسوخ شد گران جانی
به پیش عاشق صادق چه جان چه بند تره Aدلا ملرز چو برگ ار از این گلستانی
چه داند و چه شناسد نوای بلبل مست Aکلاغ بهمنی و لک لک بیابانی
چو اشتهای کریمی به لوت صادق شدAگران نباشد بارانیی به بورانی
نه کمتری تو ز پروانه و حبیب از شمع Aوگر کمی ز پر او چه باد پرانی
هزار جان مقدس بهای جان خسیس Aهمی دهد به کرم یار اینت ارزانی
سجود کرد تو را آفتاب وقت غروب Aببرد دولت و پیروزیی به پیشانی
کسی که ذوق پریشانی چنین غم یافت Aدگر نگوید یا رب مده پریشانی
سوار باد هوا گشت پشه دل من Aکی دید پشه که او می کند سلیمانی
خموش باش و چو ماهی در آب رو پنهان Aبهل تو دعوت عامان چو ز اهل عمانی
خمش که خوان بنهادند وقت خوردن شدAحریف صرفه برد گر تمام برخوانی
3094 بگو به جان مسافر ز رنج ها چونی Aز رنج های جهان و ز رنج ما چونی
تو همچو عیسی و اندیشه ها جهودانندAز مکر و فعل جهودان بگو مرا چونی
ز دشمنان و ز بیگانگان زیانت نیست Aکه از دو چشم تو دورند ز آشنا چونی
ایا کسی که خوشی با وفا و صحبت خلق Aبپرسمت ز وفاهای بی وفا چونی
تو همچو مرغ ز باز اجل گریزانی Aز ترس و جهد بریدن در این هوا چونی
اجل حیات توست ار چه صورتش مرگست Aاگر نه غافلی از وی گریزپا چونی