3011 هر نفسی از درون دلبر روحانیی Aعربده آرد مرا از ره پنهانیی
فتنه و ویرانیم شور و پریشانیم Aبرد مسلمانیم وای مسلمانیی
گفت مرا می خوری یا چه گمان می بری Aکیست برون از گمان جز دل ربانیی
بر سر افسانه رو مست سوی خانه روAجان بفشان کان نگار کرد گل افشانیی
یک دم ای خوش عذار حال مرا گوش دارAمست غمت را بیار رسم نگهبانیی
عابد و معبود من شاهد و مشهود من Aعشق شناس ای حریف در دل انسانیی
کعبه ما کوی او قبله ما روی اوAرهبر ما بوی او در ره سلطانیی
خواجه صاحب نظر الحذر از ما حذرAتا ننهد خواجه سر در خطر جانیی
نی غلطم سر بیار تا ببری صد هزارAگل ندمد جز ز خار گنج به ویرانیی
آمد آن شیر من عاشق جان سیر من Aدر کف او شیشه ای شکل پری خوانیی
گفتم ای روح قدس آخر ما را بپرس Aگفت چه پرسم دریغ حال مرا دانیی
مستم و گم کرده راه تن زن و پرسش مخواه Aمست چه ام بوی گیر باده جانانیی
کی بود آن ای خدا ما شده از ما جداAبرده قماشات ما غارت سبحانیی
هر کی ورا کار کیست در کف او خارکیست Aهر کی ورا یار کیست هست چو زندانیی
کارک تو هم تویی یارک تو هم تویی Aهر کی ز خود دور شد نیست بجز فانیی
3012 ای دل چون آهنت بوده چو آیینه ای Aآینه با جان من مونس دیرینه ای
در دل آیینه من در دل من آینه Aتن کی بود محدثی دی و پریرینه ای
خواجه چرایی چنین کز تو رمد عشق دین Aزانک همی بیندت احمد پارینه ای
مرغ گزینی یقین دانه شیرین بچین Aک آمد از سوی چین مرغ تو را چینه ای
شیر خدایی خدا شیر نرت نام دادAاز چه سبب گشته ای همدم بوزینه ای
صورت تن را مبین زانک نه درخورد توست Aپوشد سلطان گهی خرقه پشمینه ای
هین دل خود را تمام در کف دلبر سپارAتا که نپوسد دلت در حسد و کینه ای
سینه پاکی که او گشت خوش و عشق خوAسینه سینا بود فرش چنین سینه ای
تشنه آن شربتی خسته آن ضربتی Aتا تو در این غربتی نیست طمانینه ای
هست خرد چون شکر هست صور همچو نی Aهست معانی چو می حرف چو قنینه ای
خوب چو نبود عروس خوش نشود زو نفوس Aاز حفه و از رفه ز اطلس و زرینه ای
چون نروی زین جهان خوی خرابات جان Aدر عوض می بگیر بی مزه ترخینه ای
خانه تن را بساز باغچه و گلشنی Aگوشه دل را بساز مسجد آدینه ای
هر نفسی شاهدی در نظر واحدی Aآوردش بر طبق نادره لوزینه ای
خامش با مرغ خاک قصه دریا مگوAبکر چه عرضه کنی بر شه عنینه ای
3013 یار در آخرزمان کرد طرب سازیی Aباطن او جد جد ظاهر او بازیی
جمله عشاق را یار بدین علم کشت Aتا نکند هان و هان جهل تو طنازیی
در حرکت باش ازانک آب روان نفسردAکز حرکت یافت عشق سر سراندازیی
جنبش جان کی کند صورت گرمابه ای Aصف شکنی کی کند اسب گدا غازیی
طبل غزا کوفتند این دم پیدا شودAجنبش پالانیی از فرس تازیی
می زن و می خور چو شیر تا به شهادت رسی Aتا بزنی گردن کافر ابخازیی
بازی شیران مصاف بازی روبه گریزAروبه با شیر حق کی کند انبازیی
گرم روان از کجا تیره دلان از کجاAمروزیی اوفتاد در ره با رازیی
عشق عجب غازییست زنده شود زو شهیدAسر بنه ای جان پاک پیش چنین غازیی
چرخ تن دل سیاه پر شود از نور ماه Aگر بکند قلب تو قالب پردازیی
مطرب و سرنا و دف باده برآورده کف Aهر نفسی زان لطف آرد غمازیی
ای خنک آن جان پاک کز سر میدان خاک Aگیرد زین قلبگاه قالب پردازیی