2978 ای دل ز بامداد تو بر حال دیگری Aوز شور خویش در من شوریده ننگری
بر چهره نزار تو صفرای دلبری است Aتا خود چه دیده ای که ز صفراش اصفری
ای دل چه آتشی که به هر باد برجهی Aنی نی دلا کز آتش و از باد برتری
ای دل تو هر چه هستی دانم که این زمان Aخورشیدوار پرده افلاک می دری
جانم فدات یا رب ای دل چه گوهری Aنی چرخ قیمت تو شناسد نه مشتری
سی سال در پی تو چو مجنون دویده ام Aاندر جزیره ای که نه خشکی است و نی تری
غافل بدم از آن که تو مجموع هستیی Aمشغول بود فکر به ایمان و کافری
ایمان و کفر و شبهه و تعطیل عکس توست Aهم جنتی و دوزخ و هم حوض کوثری
ای دل تو کل کونی بیرون ز هر دو کون Aای جمله چیزها تو و از چیزها بری
ای رو و پشت عالم در روی من نگرAتا از رخ مزعفر من زعفران بری
طاقت نماند و این سخنم ماند در دهان Aبا صد هزار غم که نهانند چون پری
2979 هر روز بامداد طلبکار ما تویی Aما خوابناک و دولت بیدار ما تویی
هر روز زان برآری ما را ز کسب و کارAزیرا دکان و مکسبه و کار ما تویی
دکان چرا رویم که کان و دکان تویی Aبازار چون رویم که بازار ما تویی
زان دلخوشیم و شاد که جان بخش ما تویی Aزان سرخوشیم و مست که دستار ما تویی
ما خمره کی نهیم پر از سیم چون بخیل Aما خمره بشکنیم چو خمار ما تویی
طوطی غذا شدیم که تو کان شکری Aبلبل نوا شدیم که گلزار ما تویی
زان همچو گلشنیم که داری تو صد بهارAزان سینه روشنیم که دلدار ما تویی
در بحر تو ز کشتی بی دست و پاتریم Aآواز و رقص و جنبش و رفتار ما تویی
هر چاره گر که هست نه سرمایه دار توست Aاز جمله چاره باشد ناچار ما تویی
دل را هر آنچ بود از آن ها دلش گرفت Aتا گفته ای به دل که گرفتار ما تویی
گه گه گمان بریم که این جمله فعل ماست Aاین هم ز توست مایه پندار ما تویی
چیزی نمی کشیم که ما را تو می کشی Aچیزی نمی خریم خریدار ما تویی
از گفت توبه کردم ای شه گواه باش Aبی گفت و ناله عالم اسرار ما تویی
ای شمس حق مفخر تبریز شمس دین Aخود آفتاب گنبد دوار ما تویی
2980 آن لحظه ک آفتاب و چراغ جهان شوی Aاندر جهان مرده درآیی و جان شوی
اندر دو چشم کور درآیی نظر دهی Aو اندر دهان گنگ درآیی زبان شوی
در دیو زشت درروی و یوسفش کنی Aو اندر نهاد گرگ درآیی شبان شوی
هر روز سر برآری از چارطاق نوAچون رو بدان کنند از آن جا نهان شوی
گاهی چو بوی گل مدد مغزها شوی Aگاهی انیس دیده شوی گلستان شوی
فرزین کژروی و رخ راست رو شهاAدر لعب کس نداند تا خود چه سان شوی
رو رو ورق بگردان ای عشق بی نشان Aبر یک ورق قرار نمایی نشان شوی
در عدل دوست محو شو ای دل به وقت غم Aهم محو لطف او شو چون شادمان شوی
آبی که محو کل شد او نیز کل شودAهم تو صفات پاک شوی گر چنان شوی
آن بانگ چنگ را چو هوا هر طرف بری Aو آن سوز قهر را تو گوا چون دخان شوی
ای عشق این همه بشوی و تو پاک از این Aبی صورتی چو خشم اگر چه سنان شوی
این دم خموش کرده ای و من خمش کنم Aآنگه بیان کنم که تو نطق و بیان شوی