2929 ای خیالی که به دل می گذری Aنی خیالی نی پری نی بشری
اثر پای تو را می جویم Aنه زمین و نه فلک می سپری
گر ز تو باخبران بی خبرندAنه تو از بی خبران باخبری
مونس و یار دلی یا تو دلی Aتو مقیم نظری یا نظری
ایها الخاطر فی مکرمه Aقف زمانا بخداء البصر
لا تعجل به مرور و نوی Aبدل اللیل بضو السحر
حسن تدبیرک قد صاغ لناAالهیولی به حسان الصور
گر صور جان و هیولی خرد است Aعشق تو دیگر و تو خود دگری
این هیولی پدر صورت هاست Aای تو کرده پدران را پدری
نی هیولای همه آبی بودAچه کند آب چو آبش ببری
گر هیولا و صور جان افزاست Aدگرم عشوه مده تو دگری
از هیولا است صور ریگ روان Aریگ را هرزه چرا می شمری
2930 تو چرا جمله نبات و شکری Aتو چرا دلبر و شیرین نظری
تو چرا همچو گل خندانی Aتو چرا تازه چو شاخ شجری
تو به یک خنده چرا راه زنی Aتو به یک غمزه چرا عقل بری
تو چرا صاف چو صحن فلکی Aتو چرا چست چو قرص قمری
تو چرا بی بنه چون دریایی Aتو چرا روشن و خوش چون گهری
عاقلان را ز چه دیوانه کنی Aای همه پیشه تو فتنه گری
ساکنان را ز چه در رقص آری Aز آدمی و ملک و دیو و پری
تو چرا توبه مردم شکنی Aتو چرا پرده مردم بدری
همه دل ها چو در اندیشه توست Aتو کجایی به چه اندیشه دری
2931 از دلبر نهانی گر بوی جان بیابی Aدر صد جهان نگنجی گر یک نشان بیابی
چون مهر جان پذیری بی لشکری امیری Aهم ملک غیب گیری هم غیب دان بیابی
گنجی که تو شنیدی سودای آن گزیدی Aگر در زمین ندیدی در آسمان بیابی
در عشق اگر امینی ای بس بتان چینی Aهم رایگان ببینی هم رایگان بیابی
در آینه مبارک آن صاف صاف بی شک Aنقش بهشت یک یک هم در جهان بیابی
چون تیر عشق خستت معشوق کرد مستت Aگر جان بشد ز دستت صد همچنان بیابی
قفل طلسم مشکل سهلت شود به حاصل Aگر از وساوس دل یک دم امان بیابی
درهم شکن بتان را از بهر شاه جان راAتا نقش بند آن را اندر عیان بیابی
تبریز در محقق از شمس ملت و حق Aدر رمزهای مطلق صد ترجمان بیابی