2923 باد بین اندر سرم از باده ای Aنوش کردم از کف شه زاده ای
جان چو اندر باده او غوطه خوردAبر سر آمد تابناکی ساده ای
چشم جان می دید نقشی بوالعجب Aهر طرف زیبا نگاری شاده ای
هر دو گامی مست عشقی خفته ای Aبر سر او ساقی استاده ای
زان هوس شد پای دل ها بسته ای Aزان طرب شد پر جان بگشاده ای
نوش نوش مستیان بر عرش رفت Aتا گرو شد زهد را سجاده ای
شمس تبریزی سر این دولت است Aدر نهان او دولتی آماده ای
2924 آه از عشق جمال حوریی Aکو گرفت از عاشقانش دوریی
زندگی نو به نو از کشتنش Aصحت تازه شد از رنجوریی
گر گهر داری ببین حال مراAدر تک دریا ز دریا دوریی
گفتم ای عقلم کجایی عقل گفت Aچون شدم می چون کنم انگوریی
جان بسوز و سرمه کن خاکسترش Aتا نماند در دو عالم کوریی
تا کند جان های بی جان در سماع Aگرد آن شهد ازل زنبوریی
تا کند آن شمس تبریزی به حق Aجمله ویران هات را معموریی
2925 ای دلی کز گلشکر پرورده ای Aای دلی کز شیر شیران خورده ای
وی دلی کز عقل اول زاده ای Aحاتم از دست سلیمان برده ای
طاقت عشقت ندارد هیچ جان Aاین چه جان است این چه جان آورده ای
آفتابی ک آفتاب از عکس او است Aزیر دامن طرفه پنهان کرده ای
هم چراغ صد هزاران ظلمتی Aهم مسیح صد هزاران مرده ای
این شرابی را که ساقی گشته ای Aاز کدام انگورها افشرده ای
هم زمستان جهان را میوه ای Aدستگیر صد هزار افسرده ای
کار زرکوبان چو زر کردی چو زرAشه صلاح الدین که تو صدمرده ای