2850 ز غم تو زار زارم هله تا تو شاد باشی Aصنما در انتظارم هله تا تو شاد باشی
تو مرا چو خسته بینی نظر خجسته بینی Aدل و جان به غم سپارم هله تا تو شاد باشی
ز غم دلم چه شادی به جفا چه اوستادی Aدم شاد برنیارم هله تا تو شاد باشی
صنما چو تیغ دشنه تو به خون بنده تشنه Aز دو دیده خون ببارم هله تا تو شاد باشی
تو مرا چو شاد بینی سر و سینه پر ز کینی Aسر خویش را نخارم هله تا تو شاد باشی
ز تو بخت و جاه دارم دل تو نگاه دارم Aصنما بر این قرارم هله تا تو شاد باشی
تویی جان این زمانه تو نشسته پربهانه Aز زمانه برکنارم هله تا تو شاد باشی
تن و نفس تا نمیرد دل و جان صفا نگیردAهمه این شده ست کارم هله تا تو شاد باشی
2851 شب و روز آن نکوتر که به پیش یار باشی Aبه میان سرو و سوسن گل خوش عذار باشی
به طرب هزار چندان که بوند عیش مندان Aبه میان باغ خندان مثل انار باشی
نشوی چو خارهایی که خلند دست و پا راAبه مثال نیشکرها که شکرنثار باشی
به مثال آفتابی که شهیر شد به بخشش -به میان پاکبازان به عطا مشار باشی
هله بس که تا شهنشه بگشاید و بگویدAچو خمش کنی نگویی و در انتظار باشی
2852 چو یقین شده ست دل را که تو جان جان جانی Aبگشا در عنایت که ستون صد جهانی
چو فراق گشت سرکش بزنی تو گردنش خوش Aبه قصاص عاشقانت که تو صارم زمانی
چو وصال گشت لاغر تو بپرورش به ساغرAهمه چیز را به پیشت خورشی است رایگانی
به حمل رسید آخر به سعادت آفتابت Aکه جهان پیر یابد ز تو تابش جوانی
چه سماع هاست در جان چه قرابه های ریزان Aکه به گوش می رسد زان دف و بربط و اغانی
چه پر است این گلستان ز دم هزاردستان Aکه ز های و هوی مستان تو می از قدح ندانی
همه شاخه ها شکفته ملکان قدح گرفته Aهمگان ز خویش رفته به شراب آسمانی
برسان سلام جانم تو بدان شهان ولیکن Aتو کسی به هش نیابی که سلامشان رسانی
پشه نیز باده خورده سر و ریش یاوه کرده Aنمرود را به دشنه ز وجود کرده فانی
چو به پشه این رساند تو بگو به پیل چه دهدAچه کنم به شرح ناید می جام لامکانی
ز شراب جان پذیرش سگ کهف شیرگیرش Aکه به گرد غار مستان نکند بجز شبانی
چو سگی چنین ز خود شد تو ببین که شیر شرزه Aچو وفا کند چه یابد ز رحیق آن اوانی
تبریز مشرقی شد به طلوع شمس دینی Aکه از او رسد شرارت به کواکب معانی