2849 ز بهار جان خبر ده هله ای دم بهاری Aز شکوفه هات دانم که تو هم ز وی خماری
بشکف که من شکفتم تو بگو که من بگفتم Aصفت صفا و یاری ز جمال شهریاری
اثری که هست باقی ز ورای وهم اکنون Aبرود به آفتابی که فزود از شراری
چو رسید نوبهاران بدرید زهره دی Aچو کسی به نزع افتد بزند دم شماری
همه باغ دام گشته همه سبزفام گشته Aگل و لاله جام بر کف که هلا بیا چه داری
گل و لاله ها چو دام اند و نظاره گر چو صیدی Aکه شکوفه ها چو دام و همه میوه ها شکاری
به سمن بگفت سوسن به دو چشم راست روشن Aکه گذاشت خاک خاکی و گذاشت خار خاری
صنما چه رنگ رنگی ز شراب لطف دنگی Aبر شاه عذرت این بس که خوشی و خوش عذاری
رخ لاله برفروزان و رمان ز چشم نرگس Aکه به چشم شوخ منگر به بتان به طبل خواری
چو نسیم شاخه ها را به نشاط اندرآردAبوزد به دشت و صحرا دم نافه تتاری
چو گذشت رنج و نقصان همه باغ گشت رقصان Aکه ز بعد عسر یسری بگشاد فضل باری
همه شاخه هاش رقصان همه گوشه هاش خندان Aچو دو دست نوعروسان همه دستشان نگاری
همه مریمند گویی به دم فرشته حامل Aهمه حوریند زاده ز میان خاک تاری
چو بهشت جمله خوبان شب و روز پای کوبان Aسر و آستین فشانان ز نشاط بی قراری
به بهار ابر گوید بدی ار نثار کردم Aجهت تو کردم آن هم که تو لایق نثاری
به بهار بنگر ای دل که قیامت است مطلق Aبد و نیک بردمیده همه ساله هر چه کاری
که بهار گوید ای جان دم خود چو دانه ها دان Aبنشان تو دانه دم که عوض درخت آری
چو گشاد رازها را به بهار آشکاراAچه کنی بدین نهانی که تو نیک آشکاری
2850 ز غم تو زار زارم هله تا تو شاد باشی Aصنما در انتظارم هله تا تو شاد باشی
تو مرا چو خسته بینی نظر خجسته بینی Aدل و جان به غم سپارم هله تا تو شاد باشی
ز غم دلم چه شادی به جفا چه اوستادی Aدم شاد برنیارم هله تا تو شاد باشی
صنما چو تیغ دشنه تو به خون بنده تشنه Aز دو دیده خون ببارم هله تا تو شاد باشی
تو مرا چو شاد بینی سر و سینه پر ز کینی Aسر خویش را نخارم هله تا تو شاد باشی
ز تو بخت و جاه دارم دل تو نگاه دارم Aصنما بر این قرارم هله تا تو شاد باشی
تویی جان این زمانه تو نشسته پربهانه Aز زمانه برکنارم هله تا تو شاد باشی
تن و نفس تا نمیرد دل و جان صفا نگیردAهمه این شده ست کارم هله تا تو شاد باشی
2851 شب و روز آن نکوتر که به پیش یار باشی Aبه میان سرو و سوسن گل خوش عذار باشی
به طرب هزار چندان که بوند عیش مندان Aبه میان باغ خندان مثل انار باشی
نشوی چو خارهایی که خلند دست و پا راAبه مثال نیشکرها که شکرنثار باشی
به مثال آفتابی که شهیر شد به بخشش -به میان پاکبازان به عطا مشار باشی
هله بس که تا شهنشه بگشاید و بگویدAچو خمش کنی نگویی و در انتظار باشی