2831 چو نماز شام هر کس بنهد چراغ و خوانی Aمنم و خیال یاری غم و نوحه و فغانی
چو وضو ز اشک سازم بود آتشین نمازم Aدر مسجدم بسوزد چو بدو رسد اذانی
رخ قبله ام کجا شد که نماز من قضا شدAز قضا رسد هماره به من و تو امتحانی
عجبا نماز مستان تو بگو درست هست آن Aکه نداند او زمانی نشناسد او مکانی
عجبا دو رکعت است این عجبا که هشتمین است Aعجبا چه سوره خواندم چو نداشتم زبانی
در حق چگونه کوبم که نه دست ماند و نه دل Aدل و دست چون تو بردی بده ای خدا امانی
به خدا خبر ندارم چو نماز می گزارم Aکه تمام شد رکوعی که امام شد فلانی
پس از این چو سایه باشم پس و پیش هر امامی Aکه بکاهم و فزایم ز حراک سایه بانی
به رکوع سایه منگر به قیام سایه منگرAمطلب ز سایه قصدی مطلب ز سایه جانی
ز حساب رست سایه که به جان غیر جنبدAکه همی زند دو دستک که کجاست سایه دانی
چو شه است سایه بانم چو روان شود روانم Aچو نشیند او نشستم به کرانه دکانی
چو مرا نماند مایه منم و حدیث سایه Aچه کند دهان سایه تبعیت دهانی
نکنی خمش برادر چو پری ز آب و آذرAز سبو همان تلابد که در او کنند یا نی
2832 صنما چنان لطیفی که به جان ما درآیی Aصنما به حق لطفت که میان ما درآیی
تو جهان پاک داری نه وطن به خاک داری Aچه شود اگر زمانی به جهان ما درآیی
تو لطیف و بی نشانی ز نهان ها نهانی Aبفروزد این نهانم چو نهان ما درآیی
چو تو راست ای سلیمان همگی زبان مرغان Aتو به لب چه شهد بخشی چو زبان ما درآیی
به جهان ملک تویی بس نکشد کمان تو کس Aبپرم چو تیر اگر تو به کمان ما درآیی
بخرام شمس تبریز که تو کیمیای حقی Aهمه مس ما شود زر چو به کان ما درآیی
2833 سوی باغ ما سفر کن بنگر بهار باری Aسوی یار ما گذر کن بنگر نگار باری
نرسی به باز پران پی سایه اش همی دوAبه شکارگاه غیب آ بنگر شکار باری
به نظاره و تماشا به سواحل آ و دریا -بستان ز اوج موجش در شاهوار باری
چو شکار گشت باید به کمند شاه اولی Aچو برهنه گشت باید به چنین قمار باری
بکشان تو لنگ لنگان ز بدن به عالم جان Aبنگر ترنج و ریحان گل و سبزه زار باری
هله چنگیان بالا ز برای سیم و کالاAبه سماع زهره ما بزنید تار باری
به میان این ظریفان به سماع این حریفان Aره بوسه گر نباشد برسد کنار باری
به چنین شراب ارزد ز خمار خسته بودن Aپی این قرار برگو دل بی قرار باری
ز سبو فغان برآمد که ز تف می شکستم Aهله ای قدح به پیش آ بستان عقار باری
پی خسروان شیرین هنر است شور کردن Aبه چنین حیات جان ها دل و جان سپار باری
به دکان عشق روزی ز قضا گذار کردم Aدل من رمید کلی ز دکان و کار باری
من از آن درج گذشتم که مرا تو چاره سازی Aدل و جان به باد دادم تو نگاه دار باری
هله بس کنم که شرحش شه خوش بیان بگویدAهله مطرب معانی غزلی بیار باری