2822 تو فقیری تو فقیری تو فقیر ابن فقیری Aتو کبیری تو کبیری تو کبیر ابن کبیری
تو اصولی تو اصولی تو اصول ابن اصولی Aتو خبیری تو خبیری تو خبیر ابن خبیری
تو لطیفی تو لطیفی تو لطیف ابن لطیفی Aتو جهانی دو جهان را به یکی کاه نگیری
هله ای روح مصور هله ای بخت مکررAنه ز خاکی نه ز آبی نه از این چرخ اثیری
تو از آن شهر نهانی که بدان شهر کشانی Aنشوی غره به چیزی نه ز کس عذر پذیری
همگی آب حیاتی همگی قند و نباتی Aهمگی شکر و نجاتی نه خماری نه خمیری
به یکی کرم منکس بدهی دیبه و اطلس Aنکند بر تو زیان کس که شکوری و شکیری
به عدم درنگریدم عدد ذره بدیدم Aبه پر عشق تو پران برهیده ز زحیری
اگرت بیند آتش همگی آب شود خوش Aاگرت بیند منکر برهد او ز نکیری
2823 ز کجایی ز کجایی هله ای مجلس سامی Aنفسی در دل تنگی نفسی بر سر بامی
هله ای جان و جهانم مدد نور نهانم Aستن چرخ و زمینی هوس خاصی و عامی
عجب از خلوتیانی عجب از مجلس جانی Aعجب از ارمن و رومی عجب از خطه شامی
عجب آن چیست مشعشع رخت از نور مبرقع Aکه مه و مهر به پیشش کند از عشق غلامی
به گلستان جمالت چو رسد دیده عاشق Aبه سوی باغ چه آید مگر از غفلت و خامی
سیدی انت من این صاد حسناک ندامی Aنظر الحق تعالی لک فی البهجه حامی
قمر سار الینا حبه فرض علیناAسطع العشق لدینا طرد العشق منامی
شجر طاب جناه شجر الخلد فداه Aوجد القلب مناه و کلوا منه کرامی
سر خنبی که ببستی به کرم بازگشایی Aخرد هر دو جهان را بربایی به تمامی
بشنیدیم که دیکی ز پی خلق بپختی Aکه از او یابد اباها همگی ذوق طعامی
ز عدم هر چه برآید چو مصفا نظر آیدAبه دو صد دام درآید چو تواش دانه دامی
ز رخ یوسف خوبان همه زندان چو گلستان Aچو چنین باشد زندان تو چرا در غم وامی
هله خاموش مپرسش که کسی قرص قمر راAبنپرسد که چه نامی و کیی وز چه مقامی
2824 مه ما نیست منور تو مگر چرخ درآیی Aز تو پرماه شود چرخ چو بر چرخ برآیی
کی بود چرخ و ثریا که بشاید قدمت راAو اگر نیز بشاید ز تو یابند سزایی
همه بی خدمت و رشوت رسد از لطف تو خلعت Aنه عدم بود من و ما که بدادی من و مایی
ز من و ماست که جانی بگشاده ست دکانی Aو اگر نه به چه بازو کشد او قوس خدایی
غلطی جان غلطی جان همه خود را بمرنجان Aنه مسیحی که به افسون به دمی چشم گشایی
به سحرگاه و مشارق که شود تیره رخ مه Aکی بود نیم چراغی که کند نورفزایی
چه کشیمش چه کشیمش تو بیا تا که کشیمش Aکه چراغ خلق است این بر آن شمع سمایی
مشکی را مشکی را مشکی پرهوسی راAچه کشانی چه کشانی به مطارات همایی
چو رخ روز ببیند ز بن گوش بمیردAز چه رفتی ز چه مردی تو چنین سست چرایی
زر و مال تو کجا شد پر و بال تو کجا شدAعم و خال تو کجا شد و تو ادبار کجایی
هله بازآ هله بازآ به سوی نعمت و ناز آAکه منت بازفرستم ز پس مرگ و جدایی
پر و بال تو بریدم غم و آه تو شنیدم Aهله بازت بخریدم که نه درخورد جفایی
ز پس مرگ برون پر خبر رحمت من برAکه نگویند چو رفتی به عدم بازنیایی
کتب الله تعالی کرم الله توالی Aفتدلی و تجلی بعث العشق دوایی
فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن Aخمش و آب فرورو سمک بحر وفایی