2766 ای بی تو محال جان فزایی Aوی در دل و جان ما کجایی
گر نیم شبی زنان و گویان Aسرمست ز کوی ما درآیی
جان پیش کشیم و جان چه باشدAآخر نه تو جان جان مایی
در بام فلک درافتد آتش Aگر بر سر بام خود برآیی
با روی تو کیست قرص خورشیدAتا لاف زند ز روشنایی
هم چشمی و هم چراغ ما راAهم دفع بلا و هم بلایی
در دیده ناامید هر دم Aای دیده دل چه می نمایی
ای بلبل مست از فغانت Aمی آید بوی آشنایی
می نال که ناله مرهم آمدAبر زخم جراحت جدایی
تا کشف شود ز ناله توAچیزی ز حقیقت خدایی
2767 گر یار لطیف و باوفایی Aور از دل و جان از آن مایی
خواهم که در این میان درآیی Aای ماه بگو که کی برآیی
چون صورت جان لطیف کاری Aاز حلقه چرا تو برکناری
وز یارک خود دریغ داری Aای ماه بگو که کی برآیی
برخیز که ما و تو چو جانیم Aوز رازک همدگر بدانیم
آخر نه من و تو یارکانیم Aای ماه بگو که کی برآیی
دریاب که بر در خداییم Aآخر بنگر که ما کجاییم
تا رقص کنان ز در درآییم Aای ماه بگو که کی برآیی
ای جان و جهان چرا چنینی Aچون یارک خویش را نبینی
در گوشه روی ترش نشینی Aای ماه بگو که کی برآیی
چونی تو و آن دل لطیفت Aو آن صورت و قامت ظریفت
خواهم که شوم شبی حریفت Aای ماه بگو که کی برآیی
در جمله عالم الهی Aوز دامن ماه تا به ماهی
آن شد که تو گویی و بخواهی Aای ماه بگو که کی برآیی
2768 ساقی انصاف خوش لقایی Aاز جا رفتم تو از کجایی
گر بنده بگویمت روا نیست Aترسم که بگویمت خدایی
خاموش نمی هلی که باشم Aراه گفتن نمی گشایی
می افشاری مرا چو انگورAمعشوق نه ای مرا بلایی
گر چشم ببندم از تو کفر است Aزیرا که تو نور می فزایی
ور بگشایم بگویی منگرAدر ما تو بدیده هوایی