2759 گویم سخن لب تو یا نی Aای لعل لب تو را بها نی
ای گفته ما غلام آن دم Aکان جا همگی تویی و ما نی
این جا که منم بجز خطا نی Aو آن جا که تویی بجز عطا نی
این جا گفتن ز روی جسم است Aو آن جا همه هستی است جا نی
سیاره همی روند پا نی Aصد مشک روانه و سقا نی
رنجورانند همچو ایوب Aدریافته صحت و دوا نی
بی چشمانند همچو یعقوب Aبینا شده چشم و توتیا نی
ره پویانند همچو ماهی Aبینند طریق ها ضیا نی
از رشک تو من دهان ببستم Aشرح تو رسد به منتها نی
2760 با دل گفتم چرا چنینی Aتا چند به عشق همنشینی
دل گفت چرا تو هم نیایی Aتا لذت عشق را ببینی
گر آب حیات را بدانی Aجز آتش عشق کی گزینی
ای گشته چو باد از لطافت Aپرباد شده چو ساتگینی
چون آب تو جان نقش هایی Aچون آینه حسن را امینی
هر جان خسیس کان نداردAمی پندارد که تو همینی
ای آنک تو جان آسمانی Aهر چند به صورت از زمینی
ای خرد شکسته همچو سرمه Aتو سرمه دیده یقینی
ای لعل تو از کدام کانی Aدر حلقه درآ که خوش نگینی
ای از تو خجل هزار رحمت Aآن دم که چو تیغ پر ز کینی
شمس تبریز صورتت خوش Aو اندر معنی چه خوش معینی
2761 در خون دلم رسید فتوی Aاز جمله مفتیان معنی
با خلق بگو که دور باشیدAاز زرق من و فسوس دعوی
با دل گفتم چنین خوش استت Aدل نعره زنان که آری آری
برداشت ربابکی دل من Aبنواخت که ما خوشیم یعنی
کان طعنه از این سوی وجود است Aآن جا که منم کجاست طعنی
آن جا که منم چو من نگنجم Aگنجد دگری بگو که نی نی
تا من باشی تو او نبینی Aزیرا که شب است و چشم اعمی
تا چشم تو این بود چه بینی Aدر بتگه نفس نقش مانی
ای عاجز خویش رو به تبریزAدر شمس الدین گریز باری