2750 ای جان و جهان چه می گریزی Aوی فخر شهان چه می گریزی
ما را به چه کار می فرستی Aپنهان پنهان چه می گریزی
چون تیر روی و بازآیی Aاین دم ز کمان چه می گریزی
باری تو هزار گنج داری Aزین نیم زیان چه می گریزی
ای که شکرت کران نداردAبنشین به میان چه می گریزی
چون محرم هر شکر دهان است Aاز پیش دهان چه می گریزی
ایمن ز امان توست عالم Aای امن امان چه می گریزی
عالم همه گرگ مردخوار است Aای دل ز شبان چه می گریزی
خامش که زبان همه زیان است Aتو سوی زیان چه می گریزی
2751 از قصه حال ما نپرسی Aوز کشتن عاشقان نترسی
ای گوهر عشق از چه بحری Aوی آتش عشق از چه درسی
آن جا که تویی کی راه یابدAزان جانب چرخ و عرش و کرسی
ای دل تو دلی نه دیگ آهن Aاز آتش عشق چند تفسی
جان و دل و نفس هر سه سوزیدAتا کی گویم ظلمت نفسی
2752 ای دلبر بی دلان صوفی Aحاشا که ز جان بی وقوفی
از هجر دوتا چو لام گشتیم Aدلتنگ ز غم چو کاف کوفی
آن دم که به طوف خود بطوفی Aوآنگه که به خانه هم به طوفی
ما را بنمای مهر و الفت Aچون معدن مهری و الوفی
مکشوف ز کشف توست اسرارAزیرا که کشوف هر کشوفی
آنی که بری خسوف از ماه Aآن ماه نه ای که در خسوفی
آنی که بری کسوف از شمس Aآن شمس نه ای که در کسوفی
در آحادیم ای مهندس Aتو ساکن خانه الوفی
ای آحادی الوف را باش Aکاین جا تو به منزل مخوفی