طیب الله عیشکم، لا اوحش الله من ابی - لست انسی احبتی، والجفا لیس مذهبی
سایه بر بندگان فکن، که تو مهتاب هر شبی - سخنی گو، خمش مکن، که به غایت شکر لبی
ما تسلیت عنکم، ما نسینا حقوقکم - نصب عینی خیالکم لیس حسناه یختبی
جان سوارست و فارسی، خر تن زیر ران او - زشت باشد که زیر خر، کند این روح مرکبی
فتح الله عیننا، جمع الله بیننا - خفرات اتیننا، بجمال و غبغب
هله زین نیر درگذر، بده آن جام معتبر - که دل و جان ز جام او، برهد زین مذبذبی
املاالکاس لا تقل لنداماک اصبروا - نفدالصبرالتقی یا حبیبی و صاحبی
زمن از تو دونده شد، فلکت نیز بنده شد - دو جهان از تو زنده شد چه دلاویز مشربی!
حیث ما حاول الثری، فمه جانب السما - حبث ما حل خاطری، انت قصدی و مطلبی
دل به اسباب این جهان به امید تو می رود - که تو اسباب را همه بید خود مسببی
ز تو مشغول می شود به سببها ضمیرها - خبرش نی ز قرب تو، که تو از قرب اقربی
املا لکاس صاحبی، من دنان ابن راهب - یا کریما مکرما تتجمل و تطرب
هله خامش مگو صلا، تو که داری بخور هلا - چو درین ظل دولتی ز چه رو در تقلبی؟!
سکرالقوم فاسکتوا طرب الروح فانصتوا - وصلوا لا تعربدوا طلبا للتغلب
یا ملک المبعث والمحشر - لیس سوی صدرک من مصدر
سر نبری ای سر، اگر سر بری - آن ز خری دان که تو سر واخری
مقلة عینی لک یا ناظری - نظرة قلبی لک یا منظری
همچو پری، باش ز خلقان نهان - بر نپری تا نشنوی چون پری
غاب فوادی لم غیبته - بعد حضوری لک، یا محضری
بر سر خشکی چو ثقیلان مران - برتر از آنی که روی برتری
منزلناالعرش و ما فوقه - عمرک یا نفس قمی، سافری
جمله چو دردند به پایان خم - سرور از آنی تو، که تو سروری
قلت الا بدلنا سلما - اسلمک الصبر قفی واصبری
چند پس پرده و از در برون - بر در این پرده، اگر بر دری
قالت هل صبری الا به - هل عقدالبیع بلا مشتری
می مفروش از جهت حرص زر - جوهر می خود بنماید زری
اذ حضرالراح فما فاتنا - افتح عینیک به وابصری
می بفروشی، چه خری؟! جز که غم - دین بفروشی چه بری؟! کافری
قر به العین کلی واشربی - قد قرب امنزل فاستبشری
وصلت فانی ننماید بقا - زن نشود حامله از سعتری
روزن دل! آه چه خوش روزنی - یا تو مگر روزن یار منی
عمرک یا نخلة هل تاذنی - نحو جنی غصنک کی نجتنی
روزن آن خانه اگر نیستی - پس تو ز چه روی چنین روشنی
کل سراج حدث ینطفی - غیرک یا اصلی یا معدنی
هرچه کند چرخ مطوق بود - جز تو که بنیاد بقا می کنی
اتخذالحرص هنا مسکنا - دونک یا نفس فلا تسکنی
دانه ی دامست، چرا می خوری؟! - آهن سردست، چرا می زنی؟!
شربة اهوائک مسمومة - حیلة اعدائک فی المکمن
سخته کمانیست، پس این کمین - بر پر! چون تیر، چرا ایمنی؟!
قد نفد العمر وضاق المدی - خذ بیدالهالک یا محسنی
گر دو جهان ملک شود مرمرا - بی تو گدایم، نشوم من غنی
غیر سنا وجهک لا نشتهی - ای وسوی عشقک لا نقتنی